Μιλήσαμε με την ταλαντούχα συγγραφέα με αφορμή την κυκλοφορία του 7ου βιβλίου της, “Το γλυκό του Δούναβη και 9 ακόμα ραντεβού στο κέντρο της πόλης”!
Αν αγαπάς το βιβλίο, τότε το όνομα της Μαριλένας Παππά δεν θα σου είναι άγνωστο. Αν όμως δεν έχεις συναντήσει ένα από τα 7, πλέον, βιβλία της, τότε να σου πούμε πως ήρθε στο σωστό σημείο! Το That’s Life μίλησε με την Μαριλένα, που μας παρουσίασε το νέο της βιβλίο, μιλήσαμε για τον έρωτα στο κέντρο της πόλης αλλά και για το ελληνικό κοινό που ολοένα και αλλάζει!
Αναλυτικά όσα μας είπε η Μαριλένα Παππά:
Πες μας δυο λόγια για το νέο σου βιβλίο
Ονομάζεται “Το γλυκό του Δούναβη και 9 ακόμα ραντεβού στο κέντρο της πόλης” και αναμένεται να κυκλοφορήσει αρχές Μαρτίου από τις εκδόσεις Θράκα. Είναι μία συλλογή 10 μικρών ιστορίων που διαδραματίζονται στο κέντρο της Αθήνας. Ο έρωτας, ο πόνος, η απώλεια, όλα μπλέκονται με τον αέρα αυτής της πόλης που τόσο αγαπώ. Κι όλα ζυμώνονται μέσα στο γλυκό του Δούναβη, που αφήνει πάντα μία γεύση γλυκόπικρη, ανικανοποίητη. Όλες αυτές οι ιστορίες έχουν άναμεσα στ’ άλλα και κάτι ακόμα κοινό: μία προσδοκία που δεν εκπληρώνεται ποτέ ή σχεδόν εκπληρώνεται.
Ονομάζεται “Το γλυκό του Δούναβη και 9 ακόμα ραντεβού στο κέντρο της πόλης” και αναμένεται να κυκλοφορήσει αρχές Μαρτίου από τις εκδόσεις Θράκα. Είναι μία συλλογή 10 μικρών ιστορίων που διαδραματίζονται στο κέντρο της Αθήνας. Ο έρωτας, ο πόνος, η απώλεια, όλα μπλέκονται με τον αέρα αυτής της πόλης που τόσο αγαπώ. Κι όλα ζυμώνονται μέσα στο γλυκό του Δούναβη, που αφήνει πάντα μία γεύση γλυκόπικρη, ανικανοποίητη. Όλες αυτές οι ιστορίες έχουν άναμεσα στ’ άλλα και κάτι ακόμα κοινό: μία προσδοκία που δεν εκπληρώνεται ποτέ ή σχεδόν εκπληρώνεται.
Τι είναι αυτό τελικά που κάνει το κέντρο της Αθήνας τόσο ρομαντικό;
Ότι δεν είναι μόνο ρομαντικό. Είναι ταυτόχρονα μοναχικό και θλιβερό και κάποιες φορές ανυπόφορο κι απαίσιο. Και την ίδια στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, σε μια άλλη γωνιά της πόλης – μόλις λίγα μέτρα παρακάτω – το κέντρο μοιάζει το πιο όμορφο σημείο του κόσμου. Η συνύπαρξη τόσων πολλών κόσμων σ’ έναν.
Ότι δεν είναι μόνο ρομαντικό. Είναι ταυτόχρονα μοναχικό και θλιβερό και κάποιες φορές ανυπόφορο κι απαίσιο. Και την ίδια στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, σε μια άλλη γωνιά της πόλης – μόλις λίγα μέτρα παρακάτω – το κέντρο μοιάζει το πιο όμορφο σημείο του κόσμου. Η συνύπαρξη τόσων πολλών κόσμων σ’ έναν.
Έχεις ήδη γράψει 7 βιβλία. Από που παίρνεις έμπνευση;
Από τους ανθρώπους. Κυρίως απ’ αυτούς.
Από τους ανθρώπους. Κυρίως απ’ αυτούς.
Έχεις ήδη σκεφτεί το επόμενο βιβλίο σου; Μπορείς να μας πεις δυο λόγια;
Έχω κάτι στο μυαλό μου, αλλά δεν έχω ιδέα αν πρόκειται να εξελιχθεί σε βιβλίο ή θα παραμείνει απλώς μία σκέψη. Συνήθως “επεκτείνω” λίγο τις … όποιες εμπνεύσεις μου, τις “παίζω” στο μυαλό μου ξανά και ξανά, μέχρι να σιγουρευτώ ότι δε θα βγει κάτι βαρετό. Μπορώ να σου πω λοιπόν ότι τις τελευταίες μέρες παίζω με λιακάδες κι ουρανούς. Ποιος ξέρει, ποιος ξέρει…
Υπάρχει κάποιο βιβλίο που πραγματικά έχεις ζηλέψει και θα ήθελες να το έχεις γράψει εσύ;
Το πιο αγαπημένο μου βιβλίο απ΄όλα: “Τ’ αυγουστιάτικο φεγγάρι” της Βούλας Μάστορη. Υπέροχη συγγραφέας, υπέροχο βιβλίο. Το διάβασα για πρώτη φορά στην ε’ δημοτικού. Για ν’ ακριβολογώ: Όχι απλώς το διάβασα, το έλιωσα! Θυμάμαι ότι πέρασα εκείνο το καλοκαίρι ξεφυλλίζοντάς το σχεδόν κάθε μέρα. Και πιστεύω ότι πολλά από τα κείμενα που έχω γράψει, γράφω και θα γράψω θα έχουν πάντα μέσα τους κάτι απ’ αυτό το βιβλίο.Από τη μετάβαση της πρώτης αθωότητας στην εφηβεία που περιγράφει με τόσο υπέροχο τρόπο η Βούλα Μάστορη.
Βλέπουμε τον τελευταίο καιρό ολοένα και περισσότερους αξιόλογους Έλληνες συγγραφείς. Που το αποδίδεις εσύ αυτό; Είμαστε μπροστά σε μια νέα “χρυσή” γενιά;
Πιστεύω ότι το αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα αλλάζει. Ψάχνεται, αναζητά καλύτερα βιβλία και προσπαθεί να αποτινάξει εκείνη την ταμπέλα της “γυναικείας λογοτεχνίας” που είχαν βάλει εκδοτικοί και συγγραφείς σε οτιδήποτε “μπορούσε να πουλήσει”. Πιστεύω πολύ ότι αυτή η νέα γενιά αναγνωστών, θα δημιουργήσει τη νέα “χρυσή” γενιά συγγραφέων και αντίστροφα. Νομίζω ότι δεν είναι τυχαία η επιτυχία του Δημοσθένη Παπαμάρκου με το “Γκιακ” – μ’ ένα σχεδόν αντιεμπορικό βιβλίο για τα δεδομένα του εμπορικού.
Πιστεύω ότι το αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα αλλάζει. Ψάχνεται, αναζητά καλύτερα βιβλία και προσπαθεί να αποτινάξει εκείνη την ταμπέλα της “γυναικείας λογοτεχνίας” που είχαν βάλει εκδοτικοί και συγγραφείς σε οτιδήποτε “μπορούσε να πουλήσει”. Πιστεύω πολύ ότι αυτή η νέα γενιά αναγνωστών, θα δημιουργήσει τη νέα “χρυσή” γενιά συγγραφέων και αντίστροφα. Νομίζω ότι δεν είναι τυχαία η επιτυχία του Δημοσθένη Παπαμάρκου με το “Γκιακ” – μ’ ένα σχεδόν αντιεμπορικό βιβλίο για τα δεδομένα του εμπορικού.
Κλείνοντας, μια ευχή για τους αναγνώστες του That’s Life;
Την ίδια που κάνω και για μένα. Να συνεχίσουν!
Την ίδια που κάνω και για μένα. Να συνεχίσουν!
