Στα γυρίσματα του, μέτριου όπως αποδείχθηκε δράμα/μιούζικαλ, Nine, ο Daniel Day-Lewis, ναι αυτό το ιερό τέρας του κινηματογράφου, γύρισε και είπε στον σκηνοθέτη Rob Marshall πως το να δουλεύει με την Marion Cotillard είναι ένα υπερβολικά έντονο συναίσθημα, επειδή είναι τόσο αληθινή…
Forward τρία χρόνια μπροστά και η Γαλλίδα ηθοποιός παραμένει μία απαράλλαχτη «αλήθεια». Μία ερμηνεύτρια που κυριολεκτικά αδημονεί να «τσαλακωθεί» μέσα από τους ρόλους. Να δοκιμάσει τα πάντα και να μην φυλάξει τίποτα. Με την πορεία της έχει αποδείξει πως δεν έτυχε απλά να «κουμπώσει» επάνω στην Edith Piaf και μετά να χαθεί σιγά σιγά μέσα από διαδικαστικούς ρόλους. Mετά το La Vie En Rose, όχι μόνο επιβίωσε της τρέλας του Inception, της οπτικής ενός γερο-Woody Allen στο Midnight in Paris, της επιδημίας του Contagion και των superhero απαιτήσεων του The Dark Knight Rises, αλλά δίπλωσε τα πόδια της προς τα πίσω (οι δίχως άκρα σκηνές ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση και για τον σκηνοθέτη Jacques Audiard) και άνοιξε διάπλατα την ψυχή της για να υποδυθεί την Στεφανί στο Σώμα με Σώμα. Μία νεαρή κοπέλα που εκπαιδεύει όρκες σ’ ένα marineland και η οποία θα χάσει τα πόδια της μετά από ένα τραγικό ατύχημα…
Στην ταινία του, που έκανε πρεμιέρα στο 65ο Φεστιβάλ Καννών και πλέον κυκλοφορεί σε DVD, ο Audiard (Α Prophet), αναζητά την ποίηση σε ταλαιπωρημένες ζωές και επιβεβαιώνει πως τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Εκείνη τσακισμένη, αλλά κατά περίεργο τρόπο ακόμα δυνατή μέσα της. Εκείνος δίχως το παραμικρό φτιασίδι επάνω του, ογκώδης, αλλά φτερό στον άνεμο ανάλογα τα κέφια της μοίρας. Εκείνη έχει δεκανίκια αντί για πόδια, εκείνος δεκανίκια αντί για καρδιά. Θα ταιριάξουν…
Ο Matthias Schoenaerts ακολουθεί κατά πόδας τους δρόμους μεγαλείου της Cotillard. O ηθοποιός που έμαθαν πολλοί από το Bullhead, υποδύεται τον «μονοκόμματο», ανίκανο να εκφράσει τα συναισθήματά του Αλί, έναν μπράβο που έχει βρεθεί ξαφνικά με έναν πεντάχρονο γιο που γνωρίζει ελάχιστα και στηρίζει τα πάντα στην ελπίδα πως η μετακίνησή του στη νότια Γαλλία και στην αδελφή του θα σημάνει επιτέλους καλύτερες μέρες. Θα γνωρίσει την Στεφανί πριν το ατύχημα, ένα βράδι σ’ ένα μπαρ, ματωμένη από ένα καβγά. Την επόμενη φορά που θα του τηλεφωνήσει εντελώς ξαφνικά, εκείνη βρίσκεται στο αναπηρικό καροτσάκι…
Ο Audiard απλώνει τους μυς του ως ένας master της ζωής του «πεζοδρομίου», παίζοντας απίστευτα μέσα από υφές και σκιές, κινούμενος στο φως και το σκοτάδι, αποκαλύπτοντας τόσα πολλά μέσα από γεγονότα που τα μισοβλέπουμε. Έντονο, κάποιες στιγμές βίαιο, το φιλμ είναι κυρίαρχο μέσα στο δικό του κόσμο, αποφεύγοντας μελοδράματα και ευκολίες. Αντιμετωπίζει και κυρίως δείχνει θαρραλέα extreme γεγονότα, με τους πρωταγωνιστές να δίνουν μέσα από αίμα, ιδρώτα και δάκρυα, Σώμα με Σώμα, δύο από τις πιο δυνατές ερμηνείες της χρονιάς που πέρασε…
