Η φωτογραφική σειρά της Suzanne Heintz “Life Once Removed” είναι προβοκατόρικα πορτραίτα που περιγράφουν την ζωή μίας γεροντοκόρης. Με την ιδιότροπη- καλλιτεχνική τους-σοφία διερευνούν την ανάγκη της γυναίκας να γίνει σύζυγος και μητέρα.
Αυτό που της επιβάλλουν οι ηθικοί νόμοι και τα πρότυπα της κοινωνίας που θέλει το κορίτσι να μεγαλώνει και μετά να φοράει στέφανα, νυφικά και ρόμπες για να μεγαλώσει παιδιά και άντρες, μαγειρεύοντας και χαμογελώντας.
Η Heintz στήνει τον εαυτό της μπροστά από την κάμερα έχοντας παρέα άψυχα μανεκέν που στέκονται αγέρωχα ενώ ο κόσμος αλλάζει γύρω τους. Λίγο ρετρό, χρωματιστό, συγκινητικό και περίεργο μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από sitcom του 1950.
“Κουράστηκα πολύ και βαρέθηκα να απαντάω στην ερώτηση για το γιατί δεν παντρεύτηκα, ξανά και ξανά”, λέει η φωτογράφος υποστηρίζοντας οτι νιώθει λες και ήταν προγραμματισμένη να κάνει κάτι αλλά στο δρόμο “χάλασε” και δεν κατάφερε να φτάσει στην επίτευξη του στόχου της.
Παρέα με την πλαστική της οικογένεια, διακωμωδεί και βγάζει γλώσσα σε μία προσπάθεια να κατηγορήσει το ψεύτικο χαμόγελο που φοράμε κάθε φορά που έχουμε απέναντί μας μία κάμερα. Λες και όλα είναι ιδανικά, λες και η οικογένεια είναι το παν, η αρχή και το τέλος μας…
ΔΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΔΩ
