Φέτος είναι μια χρονιά που έτυχε να δω θεατρικές μεταφορές γνωστών κινηματογραφικών ταινιών όπως το «Κράμερ εναντίον Κράμερ» και το «Ο άνθρωπος της βροχής». Τι έγινε όμως όταν πήγα να παρακολουθήσω τη θεατρική μεταφορά μίας από τις αγαπημένες μου ταινίες;
Όταν είδα το γερμανικό φιλμ (που τιμήθηκε και με το βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας) «Οι ζωές των άλλων» είχα φύγει από το σινεμά, κυριολεκτικά άφωνη. Η πρώτη ανάμνηση μεγάλου ιστορικού γεγονότος που έχω ως παιδί ήταν όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου. Η αποτύπωση σε φιλμ μιας εποχής που έστω και αμυδρά θυμάμαι, οι χαρακτήρες που έχουν κάτι από εσένα κι από εμένα αφού πολλές φορές αναρωτήθηκα τι θα έκανα αν βρισκόμουν στην ίδια θέση με εκείνους, τα διλήμματα που δεν είναι ψεύτικα, αλλά βαθιά ηθικά, η επιβίωση, η δύναμη της αλλαγής όλα αυτά είναι πιο εύκολα όταν έχεις για σύμμαχο το φυσικό σκηνικό της πόλης του Βερολίνου, μιας πόλης που ακόμα και σήμερα διατηρεί ολόκληρες συνοικίες που θυμίζουν το πρώην ανατολικό μπλοκ, και ένα εξαιρετικό καστ με τον Σεμπάστιαν Κοχ και τον Ούλριχ Μούε.
Η πλοκή του έργου εκτυλίσσεται στο Ανατολικό Βερολίνο του 1984. Οι κάτοικοι της πόλης επιτηρούνται από 100.000 υπαλλήλους και 200.000 κατασκόπους της Στάζι, της μυστικής αστυνομίας της Ανατολικής Γερμανίας. Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκεται ο κεντρικός ήρωας Γκερντ Βίσλερ, ένας συστηματικός και αφοσιωμένος στην υπηρεσία του, και ταυτόχρονα μοναχικός, αγέλαστος, και αδίστακτος άνθρωπος. Η ζωή ενός αναγνωρισμένου θεατρικού συγγραφέα, του Γκεόργκ Ντρέιμαν ο οποίος αποκαλύπτει στη Δύση στοιχεία για το ανελεύθερο καθεστώς, γοητεύει τον πράκτορα που ήταν υπεύθυνος για την παρακολούθησή του. Αυτή η στάση του συγγραφέα σε συνδυασμό με το κλίμα τρομοκρατίας που επικρατεί τον ωθεί ώστε να καλύψει τη δράση του συγγραφέα με προσωπικό κόστος. (πηγή Βικιπαιδεία)
Αν είναι κάτι που διέλυσε τις επιφυλάξεις μου στο να παρακολουθήσω τη θεατρική παράσταση «Οι ζωές των άλλων», στο Θέατρο «Θησείον», ήταν το καστ των πρωταγωνιστών με τους Άννα Μάσχα, Μανώλη Μαυροματάκη και Φάνη Μουρατίδη που είχα τη χαρά να παρακολουθήσω σε άλλες παραστάσεις στο παρελθόν κι έτσι ήμουν βέβαιη για το ταλέντο τους αλλά και για τη σοβαρότητα με την οποία θα προσέγγιζαν το ρόλο τους.
Ευτυχώς, εκείνο που δεν έλειπε από την παράσταση ήταν η ατμόσφαιρα του Βερολίνου. Με την απουσία σκηνής, το σκηνικό έχει οριζόντια προέκταση στο δάπεδο δίνοντας τη δυνατότητα στους θεατές να μεταφέρονται νοητά πότε στο διαμέρισμα του Γκερντ Βίσλερ, πότε στο δωμάτιο παρακολούθησης, πότε στο θέατρο, πότε στα κρατητήρια της Στάζι. Το φως αναβοσβήνει και φωτίζει τους πρωταγωνιστές κάθε σκηνής αφήνοντας όμως τους άλλους ήρωες σε ένα σκοτεινό «προσκήνιο». Έτσι κι αλλιώς όταν κάποιος άλλος κινεί τα νήματα της ζωής κάποιου άλλου είναι πάντα παρών.
Το μόνο αρνητικό που βρήκα στη συγκεκριμένη παράσταση ήταν πως αν κάποιος δεν έχει δει την ταινία πιθανώς να δυσκολευτεί στην αρχή να αναγνωρίσει τα πρόσωπα αλλά και να μπει αμέσως στην πλοκή του έργου.
Ωστόσο, αν και είχα αγωνία να δω αν η θεατρική παράσταση θα μου άφηνε τα ίδια συναισθήματα με την ταινία, τελικά, πάλι έχασα τη φωνή μου…
«Οι ζωές των άλλων» του Άλμπερτ Όστερμάιερ
Σκηνοθεσία: Αλ. Δανέζη-Knutsen
Ερμηνεύουν: Άν. Μάσχα, Μ. Μαυροματάκης, Φ. Μουρατίδης, Κ. Μπερικόπουλος, Γ. Συμεωνίδης.
Θέατρο Θησείον, ένα Θέατρο για τις Τέχνες
Τουρναβίτου 7, Ψυρρή
Τηλ.: 210 3255444
Με σπουδές στην Επικοινωνία, guest εμφάνιση στο χώρο της Διαφήμισης, τελικά, με κέρδισε ο χώρος του Βιβλίου. Σε μία «έκλαμψη φρονήσεως», αποφάσισα να ασχοληθώ με τα δύο παιδικά μου όνειρα, τη μόδα και το γράψιμο, ε, και εδώ κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα!