Είναι Κυριακή, 12 το μεσημέρι, στο δρόμο για τις εξωτικές παραλίες του Σχοινιά. Οδηγείς με ανοιχτό παράθυρο και το αεράκι σου αναστατώνει το μαλλί (όσο έχει μείνει τουλάχιστον)… Στο διπλανό κάθισμα κάθεται θηλυκή παρουσία μεσογειακού ταμπεραμέντου που απλά δε βάζει γλώσσα μέσα της. Η προσμονή του πρώτου μπάνιου στη θάλασσα σου δίνει όλη την απαραίτητη υπομονή για να αντέξεις τη βαθυστόχαστη σκέψη που περικλείεται στο τρίπτυχο «νέο μαγιό – αντηλιακό για πρόσωπο και σώμα – κηλίδες που προκαλεί ο ήλιος». Ο ήχος του αέρα που περνάει από το παράθυρο δε μπορεί να αντιμετωπίσει με τίποτα το βουητό του καταρράκτη λέξεων που τρέχει δίπλα σου…
Και όμως υπάρχει μια σανίδα σωτηρίας που λέγεται μουσική!
Βάζεις λοιπόν το αγαπημένο σου CD το οποίο περιλαμβάνει ένα ποτ πουρί αγαπημένων κομματιών και περιμένεις να απολαύσεις ότι σε κάνει ευτυχισμένο ηχητικά. Πρώτο κομμάτι το μοναδικό “Whole lotta love” των Led Zeppelin. Classic rock!!! Μπορεί να μη σου αρέσει αλλά δε γίνεται και να μη το σέβεσαι… Μιλάμε για Led Zeppelin!Hello…????
Πραγματικά πιστεύεις ότι τα ηχεία του αυτοκινήτου σου θα σε βγάλουν ασπροπρόσωπο!!! Θα δώσουν τη μεγάλη μάχη απέναντι στο θηρίο της λογοδιάρροιας. Είναι μια μάχη γιγάντων αλλά επειδή ακόμη κρύβεις ένα παιδί μέσα σου και έχεις δει πολλές ταινίες με happy end, πιστεύεις ότι στο τέλος πάντα κερδίζει ο καλός…
Δυναμώνεις τον ήχο και ακούς τον Robert Plant να σου λέει «You need coolin’, baby, I’m not foolin’, I’m gonna send ya back to schoolin’»…! Πλέον ακούς ένα από τα κορυφαία ροκ κομμάτια στη ιστορία! Οποιοσδήποτε άλλος ήχος έχει απλά ηττηθεί κατά κράτος!
Λάθος!
Γυρνάς το πρόσωπο σου προς τα δεξιά για να μοιραστείς με ένα χαμόγελο την ηδονή που σου προσφέρουν οι Led Zeppelin και απλά παγώνεις με αυτό που βλέπεις! Ένας συνδυασμός απέχθειας και ξινίλας έχει κυριεύσει το κατά τ’ άλλα γλυκό πρόσωπο της συνοδηγού σου.
Η επιχείρηση «Μπάνιο στη θάλασσα» εξελίσσεται σε παταγώδη αποτυχία. Κάτι πρέπει να κάνεις… Από τη μια δε θα αντέξεις λεπτό παραπάνω την ανάλυση για τις επιπτώσεις του ήλιου στην επιδερμίδα της από την άλλη δεν γίνεται και να δυσαρεστήσεις τη γυναίκα που έχεις δίπλα σου (εκτός και αν δε σε νοιάζει όπου εκεί αλλάζει η συζήτηση, και θα το αναλύσουμε άλλη φορά).
Ψάχνεις εναγωνίως για λύση και ως εκ θαύματος κατεβάζεις φαεινή ιδέα… «Μωρό μου, δεν πιάνει καλά το ραδιόφωνο εδώ στο βουνό… δεν έχει καλό σήμα για να ακούσουμε κάτι άλλο…Κρίμα…!!!» Μόνο δάκρυ δεν άφησες να κυλήσει στο ροδαλό σου μάγουλο. Νιώθεις νικητής. Είσαι τεράστιος…!
…και πάλι λάθος!
Όπως λένε και οι Αμερικάνοι, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες… Δεν έχεις υπολογίσει στον παράγοντα Lana…!
Ο παράγοντας Lana – εκ του Lana del Rey – είναι τα μουσικά γούστα της θηλυκής παρουσίας δίπλα σου που με τον έναν (καλό) ή τον άλλο (κακό) τρόπο θα προσπαθήσει να ακυρώσει τη μουσική σου επιλογή με κάτι άλλο που απλά εκείνη τη στιγμή μοιάζει με ηχητικό βασανιστήριο.
Γεμάτη σιγουριά και απόλυτη ψυχραιμία που μόνο σε παγκόσμιους πρωταθλητές πόκερ μπορείς να βρεις, γυρνάει αργά και βασανιστικά το κεφάλι της προς τα εσένα, βάζει το χέρι στη τσάντα της και βγάζει τον απόλυτο τρόμο… το CD της Lana del Rey…!
Ήρθε το τέλος…!
«Μωρό μου έχω φέρει το CD της Lana για να ακούσουμε…!». Όλο αυτό συνοδεύεται από έναν συνδυασμό αγνού και σαρδόνιου χαμόγελου που απλά σε αποτελειώνει…
Έχασες και το ξέρεις. Το Whole lotta love γίνεται μια χαρούμενη ανάμνηση και πλέον ακούς το Summertime Sadness νιώθοντας πλήρως το τίτλο του τραγουδιού…
Εις το επανιδείν.
