Εμένα το “Sex & The City” με βρήκε στη φοιτητική μου φάση. Σε ένα επεισόδιο της σειράς η Carrie συναντά έναν μουσικό της τζαζ και ιδιοκτήτη ενός αντίστοιχου μπαρ. Επειδή ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν υπερκινητικός και άλλαζε διάθεση ανά λεπτό, η πρωταγωνίστρια είχε κάνει τον παραλληλισμό πως η προσωπικότητα του ταίριαζε με το αγαπημένο του είδος μουσικής: χαοτική!
Θυμάμαι πως τότε είχα συμφωνήσει απόλυτα με την Carrie γιατί μπορούσα να ακούσω αρκετά είδη μουσικής αλλά ποτέ τζαζ. Δεν έβρισκα μελωδία, δεν έβρισκα καθαρό ήχο, δεν μου άρεσε το σφύριγμα του σαξόφωνου.
Χρόνια αργότερα γνώρισα έναν άντρα, περίπου 10 χρόνια μεγαλύτερο μου, με μια ξεχωριστή προσωπικότητα και με διάθεση που άλλαζε πιο γρήγορα και από το χρόνο που απαιτούνταν για τον Κλαρκ Κεντ να φορέσει τη στολή του Σούπερμαν. Ερωτευτήκαμε και εκείνος με μύησε στη μαγεία της τζαζ. Με πήγε σε όλα τα καλά κρυμμένα, τζαζ μπαρ-θησαυρούς της Αθήνας, και η καλύτερη μας διασκέδαση ήταν να ανοίγουμε ένα μπουκάλι κρασί (το είχα διαλέξει εγώ), να ακούμε τζαζ μουσική (την είχε επιλέξει εκείνος), να ανάβουμε κεριά και να καπνίζουμε πούρα.
Δεν ξέρω αν οφειλόταν στον έρωτα, στην ατμόσφαιρα, στη μύηση από έναν λάτρη του είδους, ή στη μεγαλύτερη μου ηλικία, αλλά ξαφνικά η τζαζ μουσική είχε μελωδία, και λογική, και νόημα!
Με τον λάτρη της τζαζ, φυσικά και χώρισα. Η αμφιθυμία του θύμιζε το είδος της Bebop τζαζ, ένα κράμα του στυλ της Νέας Ορλεάνης και της Swing, που βασίζεται στον έντονο τονισμό στις αλλαγές συγχορδιών της σύνθεσης, αλλά ο έρωτας για τη τζαζ έμεινε.
Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει κανένα είδος μουσικής που να μου φτιάχνει τη διάθεση όσο η Swing και τα τραγούδια του Μεσοπολέμου ή μπορώ να ακούσω έναν ολόκληρο δίσκο του John Coltrane για να θυμίσω στον εαυτό μου πως “όλα θα πάνε καλά” γιατί το χάος της τζαζ μου θυμίζει πως ακόμα και μέσα στο χάος υπάρχει ομορφιά αλλά και μια λύση!
Όσον αφορά το γούστο μου στους άντρες, σαφώς και δεν καλυτέρεψε, αλλά ευτυχώς είχα πάντα τη φωνή της Ella Fitzgerald να με παρηγορεί!
Μερικές μουσικές, και όχι μόνο, σκέψεις με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Τζαζ Μουσικής (30 Απριλίου)*.
* H UNESCO ανακήρυξε την 30η Απριλίου ως Παγκόσμια Ημέρα της Τζαζ Μουσικής, κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσης του Οργανισμού τον Νοέμβριο του 2011 στο Παρίσι. Σκοπός του εορτασμού είναι «να φωτίσει τον σπουδαίο ρόλο της τζαζ ως μορφή τέχνης και μέσο επικοινωνίας που υπερβαίνει τις διαφορές». Η πρωτοβουλία ανήκει στον διάσημο αμερικανό τζαζίστα Χέρμπι Χάνκοκ και πρέσβη καλής θελήσεως της UNESCO, ο οποίος χαρακτήρισε την τζαζ «φωνή ελευθερίας».
Με σπουδές στην Επικοινωνία, guest εμφάνιση στο χώρο της Διαφήμισης, τελικά, με κέρδισε ο χώρος του Βιβλίου. Σε μία «έκλαμψη φρονήσεως», αποφάσισα να ασχοληθώ με τα δύο παιδικά μου όνειρα, τη μόδα και το γράψιμο, ε, και εδώ κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα!