Από που ξεκινάει και πού τελειώνει η τέχνη; υπάρχουν όρια στο δημιουργικό μας οίστρο, ή στο όνομα της τέχνης μπορούμε να πραγματοποιούμε τα πιο ανήκουστα και ανατριχιαστικά χωρίς την παραμικρή κριτική;
Η καλλιτέχνης Eliza Bennett χρησιμοποιεί το χέρι της σαν καμβά πάνω στο οποίο πλέκει με βελόνα και κλωστή. Χρησιμοποιώντας παλιές τεχνικές πλεκτικής, η εκκεντρική κυρία Bennett τρυπάει την ανώτερη στοιβάδα του δέρματός της και αναπαριστά πλεκτά που παραδοσιακά θεωρούνται γυναικεία εργασία. Με αυτόν τον τρόπο συμβολίζει το ακριβώς αντίθετο, το πόσο σκληρή και χαμηλά αμειβόμενη μπορεί να είναι η γυναικεία δουλειά σε χειρωνακτικές εργασίες. Με τίτλο “ A Woman’s Work is Never Done”, το χέρι της καλλιτέχνιδας γίνεται ένα ζωντανό γλυπτό που φωνάζει ενάντια στη γυναικεία εκμετάλλευση και εξαθλίωση.
Im laughing in your face-