Χθες το μεσημέρι περπατούσα στο Κέντρο της Κορίνθου παρατηρώντας τον τόπο και τους ανθρώπους. Χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία μπορείς να την χαρακτηρίσεις ως μία πολύ όμορφη πόλη, με πεζοδρόμους, πλατείες, ποδηλατοδρόμους και φυσικά με την θάλασσα σύμμαχο.
Ήταν 14:30 όταν άρχισε να συμβαίνει κάτι παράξενο, οι άνθρωποι άρχιζαν να χαιρετιούνται, τα ρολά των καταστημάτων να κλείνουν και τα αυτοκίνητα να ξεπαρκάρουν από τους δρόμους του κέντρου και να φεύγουν βιαστικά. Σαν να πήγαιναν όλοι σε ένα συγκεκριμένο ραντεβού. Άκουγες από παντού, (καλό μεσημέρι, καλή όρεξη, τα λέμε το απόγευμα) λες και ήταν η χαρούμενη ώρα της ημέρας. Τα αυτοκίνητα που είχαν οδηγούς γυναίκες είχαν συνήθως μαζί τους και πολλές πλαστικές τσάντες και παιδιά ενώ τα αυτοκίνητα των ανδρών τίποτα.
Συνέχιζα να περπατώ καθώς το ραντεβού μου ήταν για τις 16:00 και είχα φτάσει νωρίτερα, μια μελαγχολία άρχιζε να κυριαρχεί στην πόλη, ερημιά, όλα κλειστά και κανένας δεν περπατούσε ακόμα και στα πιο πολυσύχναστα σημεία. Το μόνο που έσπαγε αυτή την μακάβρια ερμητικότητα ήταν οι μυρωδιές από τα σπιτικά φαγητά που έβγαιναν από παντού. Η ώρα έφτασε, μπαίνω στο ραντεβού μου με χαρά μιας και θα συναντήσω επιτέλους κάποιον να πω μια κουβέντα, αυτή η βουβή πόλη καθόλου δεν μου άρεσε…
Η ώρα είναι 18:30 βγαίνω από το κτίριο και βαδίζω στον κεντρικό πεζόδρομο προς το αυτοκίνητο. Κόσμος παντού, μαμάδες με καροτσάκια, πιτσιρικάδες με ποδήματα, παντού ποδήλατα, νεαρές παρέες και ζευγαράκια, ηλικιωμένοι και κάθε λογής άνθρωπος περπάταγε στο πανέμορφο και γεμάτο ζωή πεζόδρομο. Τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά και η πόλη γεμάτη ζωή. Κάποιος μου κάνει πλάκα σκέφτηκα, επίτηδες το κάνουν για να γελάσουν με την αμηχανία μου. Κοιτάζω γύρω μου σαν Ασιάτης τουρίστας σε πορεία στην Αθήνα και προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει .
Τι να συμβαίνει μονολογώ μόνος μου, οι άνθρωποι είναι ακόμα άνθρωποι, το μεσημέρι είναι μεσημέρι και η οικογένεια πρέπει να φάει μαζεμένη όχι σαν και εμάς στην Αθήνα που τρώμε στο γραφείο από trendy delivery. Τι ωραία συμφωνία; 150 λεπτά όλα κλειστά, την τηρούν όλοι και δεν υπάρχει πρόβλημα αθέμιτου ανταγωνισμού άλλωστε και να θες να ανοίξεις το μαγαζί σου δεν υπάρχουν πελάτες….
Η Κόρινθος μου έδωσε ένα πολύ καλό μάθημα, είναι στα χέρια των ανθρώπων και των πόλεων να βάλουν τους δικούς τους κανόνες και να επιλέξουν μόνοι τους την ποιότητα ζωής τους.
Συμφωνείτε να κατεβάζουμε ρολά και στην Αθήνα 150 λεπτά την μέρα;
Αγαπάει την Αθήνα και τον Αθλητισμό, στα 24 του έγινε ο νεότερος Πρόεδρος Αθλητικού Σωματείου και για τη δράση του στον Πρωτέα απέσπασε το βραβείο «Νησίδες Ποιότητας 2011» το «Ξαναφτιάχνοντας μια γειτονιά» είναι το πρώτο του βιβλίου.