Η Αθήνα είναι η πόλη που αγαπώ όσο καμία άλλη, μόλις τελείωσα το σχολείο έκανα αίτηση μεταδημότευσης από το χωριό καταγωγής του πατέρα μου στον Δήμο Αθηναίων. Γέννημα θρέμμα αθηναίος, μαθητής στο 6ο Λύκειο Αθηνών πιστεύω ότι η Αθήνα θα πρέπει να έχει ως στόχο σε μερικά χρόνια να συγκρίνεται με το Παρίσι και το Λονδίνο και όχι να βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις ταξιδιωτικού προορισμού σε σχέση με τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Βέβαια για πολλούς και διαφορετικούς λόγους έχουμε μάθει να βρίζουμε και να κατηγορούμε την πόλη που ζούμε λες και εμείς δεν έχουμε καμία ευθύνη για την εικόνα της. Όλοι μας δεν είμαστε υπεύθυνοι για τίποτα κακό από αυτά που συμβαίνουν στην πόλη, για όλα τα κακά φταίνε άλλοι, το πράγμα δεν αλλάζει, οπότε είναι μάταιο να προσπαθούμε και φυσικά όλα γύρω μας είναι στραβά. Είμαι μικρός και δεν θυμάμαι αν ήμασταν πάντα έτσι γκρινιάρηδες και μηδενιστές ή μας προέκυψε λόγω της κρίσης.
Την Τρίτη το μεσημέρι 6/11 στις 16.00 πέρασα από το Σύνταγμα, είχε 2-3 ώρες που είχε τελειώσει μια ογκωδέστατη πορεία διαμαρτυρίας για το μνημόνιο ν.45.`
Κατεβαίνω με την μηχανή την Βασιλίσσης Σοφίας, στρίβω αριστερά στην Αμαλίας και παρότι απαγορεύεται για τα οχήματα, λόγω της γενικότερης αναστάτωσης περνάω πάνω από την πλατεία και χαζεύω το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη αριστερά μου, το οδόστρωμα και δεξιά μου κάτω την πλατεία που εδώ και 180 χρόνια οι Έλληνες πηγαίνουν για να διαμαρτυρηθούν. Τα συνεργεία καθαριότητας μόλις αποχώρησαν και η Αθήνα είναι καθαρή, μα είναι δυνατόν να είναι καθαρή; Πριν 3 ώρες εδώ είχε δεκάδες χιλιάδες λαού, αστυνομία και τα γνωστά παρελκόμενα των πορειών…
Στη στάση του Τραμ ανεβαίνω στο πεζοδρόμιο και παρκάρω τη μηχανή. Αρχίζω και βαδίζω αργά με το κεφάλι άλλοτε ψηλά και άλλοτε στο πάτωμα με μια περιέργεια που περισσότερο με τουρίστα μοιάζω παρά με Αθηναίο.
Η Αθήνα δεν είναι απλά καθαρή, λάμπει, η Αμαλίας, η πλατεία, Βασιλέως Γεωργίου, Φιλελλήνων, Ερμού. Έφτασα μέχρι την Καραγεώργη Σερβίας και δεν έβρισκα στοιχεία που να αμφισβητούν την αρχική μου εικόνα. Η Αθήνα λάμπει, η πόλη μου που χρόνια τώρα περνά σχεδόν καθημερινά δύσκολες στιγμές, με πορείες, διαμαρτυρίες, επεισόδια και εμπρησμούς επαναφέρεται στη φυσιολογική ζωή με ταχύτητα ζηλευτή . Ο Δήμος της Αθήνας έχει αποκτήσει μια τεχνογνωσία και μια εμπειρία που καμία ιδιωτική εταιρία δεν θα μπορούσε να ανταγωνιστεί.
Δεν νομίζω να υπάρχει καμία Ευρωπαϊκή πόλη που το κέντρο της να γίνεται πεδίο αντιπαράθεσης, καθημερινά για χρόνια και μέσα σε 150 λεπτά να μπορεί να αποδίδεται ξανά στους πολίτες καθαρή και λειτουργική, τουλάχιστον το ίδιο καθαρή όσο είναι τις ειρηνικές ημέρες….
Ας πούμε λοιπόν ένα μπράβο στο Δήμο που κάνει και κάτι καλά, πολύ καλά, άλλωστε πόσο συχνά λέμε μπράβο σε δημόσια υπηρεσία…
Αγαπάει την Αθήνα και τον Αθλητισμό, στα 24 του έγινε ο νεότερος Πρόεδρος Αθλητικού Σωματείου και για τη δράση του στον Πρωτέα απέσπασε το βραβείο «Νησίδες Ποιότητας 2011» το «Ξαναφτιάχνοντας μια γειτονιά» είναι το πρώτο του βιβλίου.