Μια εκπληκτική ερμηνεία και ένας μονόλογος δοσμένος έτσι, που μόνο ένας ηθοποιός της εμβέλειας του Αλ Πατσίνο μπορεί να ερμηνεύσει και να σε καθηλώσει. Μοναδικός!
Την ταινία «Άρωμα Γυναίκας» την έχω δει αρκετές φορές! Το μαγικό που συμβαίνει με αυτές τις διαχρονικές ταινίες, για αυτό και αντέχουν στο χρόνο , είναι πως ανάλογα τι φάση που βρίσκεσαι, ακουμπάει πάνω σου και σε αγγίζει διαφορετικό κομμάτι της ταινίας, όμως νιώθεις την ίδια ένταση όπως όταν την είχες πρωτοδεί.
Εκπαίδευση, ένα κεφάλαιο σημαντικό στην ζωή μας και την εξέλιξή μας. Ο μικρός άνθρωπος της οικογένειας μου μεγαλώνει , μαζί και η αγωνία μου, όχι αν θα είναι καλός μαθητής αλλά αν θα συναντήσει τους δασκάλους εκείνους που θα τον εμπνεύσουν με την προσωπικότητά τους.
Σε μια κοινωνία, ανταγωνιστική, χαοτική με σοβαρά προβλήματα… και κρίση πολιτισμική κυρίως, η παιδεία θα έπρεπε να λειτουργεί ως αντίδοτο, λειτουργεί όμως; Το απόσπασμα της ταινίας περιγράφει μια πραγματικότητα και ένα σύστημα εκπαίδευσης που είναι υπαρκτό. Σκέφτομαι δε ότι οι περισσότεροι πολιτικοί άνδρες αυτής της χώρας είναι απόφοιτοι αυτής της «σχολής ηγετών» και αυτό γιατί δεν διακρίνω ούτε ακεραιότητα ούτε τιμιότητα, ούτε κουράγιο.
«Πλάστες ανθρώπων δημιουργοί ηγετών, προσέξτε τι είδους ηγέτες , παράγετε».
«Ακεραιότητα και κουράγιο, με αυτά τα υλικά θα έπρεπε να φτιάχνονται οι ηγέτες».
