Κάποια πράγματα χρειάζονται ταχύτητα, αυθορμητισμό, πυγμή και αμεσότητα. Μια απόφαση ας πούμε είτε όταν πρόκειται για ένα σοβαρό ζήτημα, είτε για κάτι απλό και καθημερινό. Το έχω ξαναπεί: Η ζωή είναι μικρή και ΜΙΑ και μόνο ΜΙΑ γι’ αυτό μην αναβάλλεις κάτι που μπορείς να κάνεις σήμερα, για αύριο. Μην χάνεις χρόνο. Κάπως έτσι αυθόρμητα χθες την Κυριακή –μια Κυριακή με βροχή και κρύο έξω αλλά με ζέστη, ζεστό καφέ, καναπέ, κουβέρτα και καλή παρέα μέσα- πήρα την απόφαση να πάω να δω μια “παλιοφιλενάδα” σε μια, όπως αποδείχθηκε, επική (το λιγότερο!) θεατρική παράσταση. Αναφέρομαι στην παράσταση “TimeLine project.gr”. Η ταχύτητα που πάρθηκε η απόφαση οφειλόταν στο ότι ήθελα να δω την “παλιοφιλενάδα” μετά από σχεδόν 4 χρόνια αλλά και γιατί έτσι αυθόρμητα μου ήρθε η όρεξη να πάω στο θέατρο. Δεν ήθελε και πολύ για να σηκωθώ, να ντυθώ και να πάρω το μετρό για την στάση “Ακρόπολη”. Έτσι και έγινε.
TimeLine project.gr. #timelinersgr. Ήρωες του έργου; Οι Mytro_Giannaki, Nefeli_Markou, Kataramenh_Floba, Johny_Fabriano, Kostas_Ntakos και Mana_Manam. Τι μου είπαν, τι μου έμαθαν, τι μου δίδαξε η παράσταση, τι ένιωσα βλέποντάς την και σε ποια σημεία ταυτιζόμαστε ΌΛΟΙ; Δες παρακάτω.
1) Αντίφαση
Ξεκινώντας η παράσταση, σου ανακοινώνεται από τα μεγάφωνα ότι δεν χρειάζεται να απενεργοποιήσεις το κινητό σου. Ίσα ίσα είναι προτιμότερο να το έχεις ενεργοποιημένο, να τραβάς φωτογραφίες (αν θέλεις) και να τις κάνεις post σε όσα social media είσαι συνδεδεμένος. Μπορείς επίσης κατά τη διάρκεια της παράστασης να συνομιλήσεις με τους 6 ήρωες είτε σε “inbox”, είτε με “comments”, είτε με “tweets”, είτε με “dm”. Αυτό και αν ήταν μια τεράστια (πρώτη) αντίφαση σε σχέση με όοολες τις άλλες παραστάσεις που έχεις δει όπου εννοείται ότι πρέπει να έχεις απενεργοποιημένο το ρημάδι. Καταλαβαίνεις φυσικά ότι το έργο πραγματεύεται την σημερινή κατάσταση που ζει ο κόσμος μπροστά από μια οθόνη και “ένα μάτι που αποτελείται από 20.000 σωματίδια”. (@Mana_Manam). Σε μια κατάσταση που πίσω από την οθόνη μπορείς να γράψεις και να πεις πολλά που από κοντά δεν θα τολμούσες ίσως να ξεστομίσεις ούτε για αστείο. Μια προφανής αντίφαση αλλά πέρα για πέρα αληθινή.
2) Μοναχικότητα / Μοναξιά
Οι #timelinersgr σου δείχνουν αυτό που έχεις βιώσει ή που βιώνεις. Τη μοναχικότητα και τη μοναξιά που άλλοτε απολαμβάνεις και άλλοτε μισείς και σιχαίνεσαι μπροστά από τον υπολογιστή σου. Θα μοιραστώ αυτό που ένιωσα πρόσφατα γιατί ίσως με ένα προσωπικό παράδειγμα το περιγράψω καλύτερα. “Προσκυνώ” (I worship) το Facebook όταν ας πούμε μου δίνει τη δυνατότητα να συνομιλώ ταυτόχρονα (!!!) με τον Francisco (Πορτογάλο συμφοιτητή μου στο Master μου στη Βαρκελώνη) και την Lorayne (Βραζιλιάνα συμφοιτήτριά μου στο Master μου στη Βαρκελώνη η οποία ζει στην Νέα Υόρκη.) Και οι δύο έχουν βρεθεί στο Tokyo για ταξίδι αναψυχής ο ένας και για επαγγελματικούς λόγους ο άλλος. Το γεγονός λοιπόν ότι μπορώ με αυτούς τους ανθρώπους -που ζουν τόσο μακριά μου- να συζητήσω και να ζητήσω συμβουλές για το ταξίδι μου στο Tokyo είναι κάτι εξωπραγματικά όμορφο! Ενώ ήμουν μόνη μου την ώρα που συζητούσα μαζί τους, το απολάμβανα γιατί με κάποιο τρόπο μου κρατούσαν παρέα. Αντιθέτως, η μοναξιά που μπορεί να σου προκαλέσουν τα social media είναι κάτι το αδιανόητο. Το να είσαι στο Facebook όλη μέρα κάνοντας ανούσιες συζητήσεις ή βλέποντας timelines και το newsfeed σου γεμάτο από περιττές πληροφορίες δεν προκαλεί μόνο ένα αίσθημα μοναξιάς αλλά και σιχαμάρα. Είναι χάσιμο χρόνου. Χαίρομαι λοιπόν που ανήκω σε αυτό το Generation που μπορεί να αναγνωρίσει τη διαφορά της μοναχικότητας και της μοναξιάς των social media αλλά και να βάλει όρια στο πόσο τα χρησιμοποιεί και σε ποιους επιτρέπει να της μιλούν μέσα από αυτά. Τέλος η “παλιοφιλενάδα” με ενημέρωσε για την παράσταση μέσω του facebook αλλά με έκανε να θέλω να πάω να την δω. Από ΚΟΝΤΑ.
3) Απομόνωση / Αποξένωση
Οι #timelinersgr μου είπαν/έδειξαν ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που ζουν μόνοι τους. ΜΟΝΟΙ τους από επιλογή. Υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν να κλειστούν στο σπίτι τους για να παίξουν video games, για να “ζήσουν” μέσα από τα avatar τους και να γελάσουν-κλάψουν, να φάνε, να πιούνε, να κάνουν γυμναστική και να “διασκεδάσουν” μπροστά από την οθόνη τους. Στην σκέψη και μόνο ανατρίχιασα και ένιωσα βαθιά λύπη γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Η επόμενη σκέψη μου ήταν μια ευχή: “Μακάρι να αλλάξουν τρόπο ζωής πριν είναι αργά.”
4) Internet – O Μεσσίας της εποχής μας
Δηλώνω άθεη, το έχω πει πολλές φορές. Η μάλλον όχι…Χμμμ…Όχι, πιστεύω σε μια ανώτερη δύναμη. Θα μπορούσε να είναι και θρησκεία. Love Is My Religion. Πολλοί από εσάς όμως είστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι που πιστεύετε στον Θεό, τον Χριστό, την Παναγία, τους Αποστόλους και σε ότι έρχεται μαζί με αυτούς. Αν λοιπόν πιστεύετε στο ότι ο Χριστός ήταν/είναι ο Μεσσίας, οι #timelinersgr μου είπαν σαν σύγχρονοι Απόστολοι ότι το Internet είναι ο Νέος Μεσσίας. Και να σου πω κάτι; Παρότι δύσπιστη, με έπεισαν. Food for thought. Δες την παράσταση, θα καταλάβεις.
5) Κωδικός “Παλιοφιλενάδες”
Η φίλη μου και μια από τις πρωταγωνίστριες της παράστασης, (@NefeliMmm) μου έδωσε το συνθηματικό “Παλιοφιλενάδες”. Έπρεπε να πω αυτό τον κωδικό στο γκισέ για να πάρω τα εισιτήρια. Κοινώς έζησα σε real life το πώς είναι να “μπαίνεις” σε ένα Real Life Timeline με κωδικό. Να σου πω κάτι; Προτιμώ να μου δίνουν κωδικούς και συνθηματικά για να “μπαίνω” σε real life timelines παρά να είμαι πίσω από ένα laptop, ipad ή iphone και να προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω την κάθε βλακεία, το κάθε ακαταλαβίστικο και το κάθε ανούσιο μήνυμα που λαμβάνω.
Υ.Γ (1): Λίγα στιγμιότυπα από την χθεσινή παράσταση.
Υ.Γ (2): Μπορείς να δεις το TimeLine project.gr στο “Κινητήρας Στούντιο” στην οδό Ερεχθείου 22 στην Ακρόπολη κάθε Σάββατο & Κυριακή στις 9:15μμ.
Υ.Γ (3): Θα το βρεις στο facebook στο “Timeline Project” και στο twitter στο @Timelinersgr. Κάνε “Like” στην σελίδα και οπωσδήποτε “Attend” στην παράσταση.
Υ.Γ (4): Γράφοντας αυτό το κείμενο (ίσως η πιο απολαυστική 5Things στήλη μου ever!) τραγουδούσα από μέσα μου το “My Generation” των The Who. Σου το αφιερώνω.
Μέχρι την επόμενη που θα σταλεί από το TOKYO…
ΣΕ ΦΙΛΩ! 🙂
Στεφανί._
