«Την αγωνία όταν έχει περάσει η ώρα και εσύ ακόμα να επιστρέψεις, τον φόβο μου μήπως πληγωθείς δεν είναι όλοι οι άνθρωποι αγγελικά πλασμένοι παιδί μου, την λαχτάρα μου να σε δω ευτυχισμένη, την απόγνωση μου για τα λάθη μου, είμαι καλή μάνα; είμαι δίκαιη απέναντι σου; είναι τόσα που δεν καταλαβαίνεις…».
Η αλήθεια είναι πως τα λόγια αυτά της μαμάς μου τα άκουγα χωρίς να δίνω μεγάλη σημασία, ιδιαίτερα στην εφηβεία (τα επαναλάμβανα μετά από εκείνη με μια υποψία ειρωνείας) ξέρεις , να τα πούμε να τελειώνουμε! Ευτυχώς δεν κουράστηκε να τα επαναλαμβάνει και κάθε φορά να προσθέτει, μια συμβουλή, έναν καλό λόγο, δεν κουράστηκε ποτέ να μου μιλάει για την καλή αλλά και κακή πλευρά της ζωής, δεν κουράστηκε να με συγχωρεί , να με αγαπά, να με ακούει, να με στηρίζει… πάντα δίπλα μου!
Ήρθε η στιγμή που έγινα μαμά και κατάλαβα, όλα εκείνα που για χρόνια ήταν λέξεις, πόσο σημαντικό είναι το νόημά τους!
Μακάρι να μπορέσω να σταθώ με τόση υπομονή πλάι του, όπως εσύ, μακάρι να είχα καταλάβει νωρίτερα.
Οι σημερινές σκέψεις, είναι αφιερωμένες στην μαμά μου και σε όλες τις μαμάδες. Δεν χρειάζεται να είναι η γιορτή της μητέρας για να προσφέρεις λουλουδάκια ή δωράκια και για τα (πιο σκληρά αγόρια) αγκαλιές στην μαμά! Η οικογένεια είναι τα πάντα!!!
Καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια.
