Δεν πάει αρκετός καιρός από τότε που πήγα να δω μία παράσταση σε ένα γνωστό Θέατρο της Αθήνας, η παράσταση ήταν καλή, και στο διάλειμμα πήγα μέχρι το κυλικείο να πάρω ένα μπουκάλι νερό.
Το θέατρο ήταν γεμάτο από ΚΑΠΗ και η φασαρία που έκαναν ήταν μεγαλύτερη από μαθητές Λυκείου. Περίμενα υπομονετικά στη σειρά μου μέχρι να έρθει η ώρα μου να παραγγείλω.
-Ένα μπουκαλάκι νερό παρακαλώ.
-Ορίστε, κύριε, μου λέει ο συνομήλικος μου μπάρμαν και μου δίνει ένα μπουκάλι 750ml.
Ανέβασα θερμοκρασία γιατί κατάλαβα ότι πάει να μου κάνει το γνωστό κόλπο με το μπουκάλι διαφορετικής ποσότητας για να το πληρώσω καραβίσιο.
-Αδελφέ, δεν πάω εκδρομή με τους προσκόπους, μισή παράσταση μου απομένει.
-Τα 500ml με υποχρεώνουν να τα πουλάω 0,35€ και με τόσες γιαγιάδες σπάνε τα νεύρα μου να ψάχνω ρέστα. Γι’ αυτό και εγώ πουλάω το μεγάλο 0,50€.
Χαμογέλασα αμήχανα, πήρα το νερό μου και γύρισα στη θέση μου. Είναι δυνατόν στα θέατρα που το κυλικείο είναι μονοπώλιο, το νερό να είναι φθηνότερο από το περίπτερο; Μόνο η ιδέα ότι κάτι αρχίζει και διορθώνεται με ενθουσίασε.
Η απάτη με το νερό είναι ότι χειρότερο έχει συμβεί στην Ελλάδα του Ευρώ, μέσα σε μία νύχτα το μπουκαλάκι από 50 δραχμές πήγε 50 λεπτά δηλαδή 170 δραχμές και κανένας δεν είπε τίποτα. Πέρασαν 12 χρόνια, δεν ξέρω ποιος αλλά μπράβο του που προσπαθεί να το διορθώσει.
Χθες το βράδυ, ταξίδευα από Πειραιά για Ηράκλειο και πήγα στο μπαρ να αγοράσω ένα μπουκάλι νερό, έτοιμος να αρπαχτώ.
-Ένα μικρό μπουκάλι νερό παρακαλώ.
-Ορίστε κύριε
-Τι χρωστάω;
-0,35€, κύριε.
Δόξα και τιμή σε αυτόν τον άγνωστο που επιτέλους επέβαλε ανώτατη τιμή στο βασικότερο αγαθό…. Και μπορεί και παρακάτω, ας πούμε 0,17€ στην αξία του επί δραχμών…..
Αγαπάει την Αθήνα και τον Αθλητισμό, στα 24 του έγινε ο νεότερος Πρόεδρος Αθλητικού Σωματείου και για τη δράση του στον Πρωτέα απέσπασε το βραβείο «Νησίδες Ποιότητας 2011» το «Ξαναφτιάχνοντας μια γειτονιά» είναι το πρώτο του βιβλίου.