Μιας και η προηγούμενη εβδομάδα ήταν η #Διεθνής_Εβδομάδα_Βιβλίου και οι περισσότεροι από εμάς πήραμε το πιο κοντινό μας βιβλίο, πήγαμε στην σελίδα 52, αντιγράψαμε την 5η πρόταση και την αναρτήσαμε ως status στο facebook, είπα να μαζέψω τις 5 καλύτερες προτάσεις που βρήκα στο δικό μου news feed. Πολύ ενδιαφέρον ειδικά αν μπεις στη διαδικασία του να μαντέψεις τι βιβλίο διαβάζει ο καθένας. Επίσης ενδιαφέρον μου φάνηκε το γεγονός ότι είναι η 5η κατά σειρά στήλη μου, ήταν η 5η πρόταση της 52ης σελίδας που αντιγράψαμε και 5 είναι αυτές που ξεχωρίζω. (weirdo). Για πάμε να τις δούμε. 
1. “Η αλλαγή ήταν τόσο άμεση όσο το να ανάβεις το φως, και μάλιστα εξίσου διαφωτιστική.”
Όντας fan των αλλαγών και εγώ η ίδια, ειδικά δε όταν είναι για το καλύτερο (πόσο μάλλον όταν είναι διαφωτιστικές!), θεώρησα σωστό και σημαντικό να συμπεριλάβω τη συγκεκριμένη πρόταση στη “5Things”. Καμιά φορά οι άμεσες αλλαγές είναι οι πιο αποτελεσματικές.
Tip of the week: Ό,τι δεν σας αρέσει, αλλάξτε το. You are not getting any younger and you got no time to waste. Κυνικό αλλά και ρεαλιστικό.
2. “Χαίρετε καί ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθός ὑμῶν πολύς ἐν τοῖς οὐρανοῖς· οὕτω γὰρ ἐδίωξαν τοὺς προφήτας τοὺς πρὸ ὑμῶν.”
[Ακριβής μετάφραση: “Χαίρετε και αγαλλιάζετε, γιατί ο μισθός σας είναι πολύς στους ουρανούς. Γιατί έτσι καταδίωξαν τους προφήτες που ήταν πριν από εσάς”. ]
Δεν έχω διαβάσει την Καινή Διαθήκη, ούτε τα Eυαγγέλια των Αποστόλων αλλά βρήκα αρκετά ενδιαφέρον το συγκεκριμένο κομμάτι του Ματθαίου, του οποίου το επάγγελμα ήταν αυτό του τελώνη. Η δουλειά του δηλαδή ήταν να προπληρώνει τους δημόσιους φόρους στο ρωμαϊκό κράτος και κατόπιν να τους εισπράττει με κάθε τρόπο από τους οφειλέτες. Για το λόγο αυτό, στην κοινωνία της εποχής, οι τελώνες ήταν μισητοί και τοποθετούνταν στο ίδιο επίπεδο με τους αμαρτωλούς και τις πόρνες. [Wikipedia] Ο λόγος που τον αναφέρω είναι διότι αφενός βρίσκω πολλά κοινά του επαγγέλματός του με τα σημερινά δεδομένα της ελληνικής φορολογίας και αφετέρου έχω μείνει άναυδη από το πόσο η ιστορία επαναλαμβάνεται. It’s a never ending story to be precise.
3. “Και η κατάληξη σε “ακης” των κρητικών ονομάτων δεν είναι παρά ο χλευαστικός υποβιβασμός της τυπικής κρητικής κατάληξης σε “ης” που γινόταν για όλους όσους “τούρκεψαν” κατά καιρούς.
Πάντα αναρωτιόμουν γιατί τα περισσότερα κρητικά επώνυμα έχουν κατάληξη σε “ακης”. Η αλήθεια είναι ότι μου θύμισε και λίγο Βουγιούκλω στην ταινία με τους “Βροντάτσηδες και Φουρτουνάτσηδες”.
4. “Βάζουμε στο νερό τον μπακαλιάρο αφού πρώτα του έχουμε αφαιρέσει την πέτσα”.
Ακούγεται τόσο ανατριχιαστικό αλλά ομολογώ ότι με έκανε και γέλασα όταν το είδα στο timeline του facebook. Με έκανε να φανταστώ την εικόνα αυτού που ανάρτησε την συγκεκριμένη πρόταση. Τον φαντάστηκα με ποδιά, κατσαρόλες, μαχαίρια, αίματα από ψάρι και με ύφος Ratatouille. 
5. “Οι πρεζάκηδες χίπστερ – μπίμποπ δεν εμφανίζονταν στην 103η οδό ποτέ”.
Εκτός του ότι σαν όρος το “χίπστερ” μου ακούστηκε αρκετά επίκαιρος μιας και χρησιμοποιείται αρκετά τελευταία – κάτι το οποίο είναι λίγο λάθος καθώς μετά από μικρή έρευνα διαπίστωσα ότι υφίσταται εδώ και πολλά χρόνια, το “103η οδό” μου θύμισε ΠΡΟΦΑΝΩΣ την Νέα Υόρκη (και είμαι σίιιιγουρη ότι εκεί αναφέρεται ο συγγραφέας) και την περιοχή Upper West side.
“TΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ BEAT ΑΝΗΚΕ ΣΤΗ “ΘΕΡΜΗ” ΣΧΟΛΗ. Είναι φυσικό, γιατί αυτή η άσβεστη φλόγα με το λευκό ψυχρό φως του αστεριού έχει ανάγκη από λίγη ζεστασιά. Σε πολλές περιπτώσεις είναι μισοί μισοί. Ένας θερμός hipster σαν εμένα κρύωσε τελικά με το βουδιστικό διαλογισμό… Στα 1948 οι θερμοί hipsters γύριζαν μ’ αυτοκίνητο, στιλ on the road, αναζητώντας μια τζαζ φρενιασμένη, όλο ουρλιαχτά, όπως του Ουίλις Τζάκσον ή του Λάρι Τόμψον (του πρώτου στιλ) ή του μεγάλου συγκροτήματος του Τσάμπι Τζάκσον, ενώ οι ψυχροί καθόντουσαν ακίνητοι, μέσα σε νεκρική σιωπή, μπροστά σ’ αναγνωρισμένα και διάσημα γκρουπ, όπως του Λένι Τριστάνο ή του Μάιλς Ντέιβις. Πάνω κάτω το ίδιο γίνεται και σήμερα, με μόνη διαφορά ότι άρχισε να παίρνει τις διαστάσεις εθνικής γενιάς, και διατηρήθηκε το όνομα beat (μόλο που όλοι οι hipsters το μισούν)”.
[Απόσπασμα που βρήκα online από το βιβλίο του Μάριο Μάφι, Underground, εκδ. Οδυσσέας, 1982, μετάφραση Τασούλα Καραϊσκάκη]
Προσωπική φωτογραφία από το…κομοδίνο στο σπίτι της κολλητής μου
Διαβάζετε γιατί χανόμαστε!
Μέχρι την επόμενη σε φιλώ.
Στεφανί.
