Και πάει κάπως έτσι… Εγώ είμαι πατριώτης ,εσύ είσαι προδότης, εγώ αγαπώ την Ελλάδα και θα την σώσω, εσύ δεν την αγαπάς και θα την καταστρέψεις.
Εγώ έχω διαβάσει το μνημόνιο εσύ δεν το έχεις διαβάσει , εγώ κυβέρνησα καλά εσύ δεν κυβέρνησες καλά, εγώ δεν είπα ψέματα στο λαό εσύ είπες ψέματα, εγώ δεν είμαι ρατσιστής εσύ είσαι ρατσιστής. Εγώ ξέρω πως θα βγάλω την χώρα από το αδιέξοδο , έχω σχέδιο. Εσύ δεν ξέρεις…
Κάθε πρωί ,το ίδιο βιολί με διαφορετικό μαέστρο, οι πολιτικοί άνδρες της χώρας μας να επιδίδονται σε αγώνες πατριωτισμού , εξυπνάδας ,τσαμπουκά, ανδρισμού …
Ανεβαίνουν οι τόνοι (κατά τον ίδιο τρόπο και η τηλεθέαση) και όλα καλά ελεγχόμενα , ή μήπως όχι;
Με τόσες «μιντιακές» υποχρεώσεις, αλήθεια, πως προλαβαίνουν και τις υποχρεώσεις τους στα υπουργεία- γραφεία τους; Σούπερ Ήρωες!
Εγώ ξέρω καλύτερα να παίζω μπάσκετ, εσύ δεν ξέρεις, εγώ έχω περισσότερα στρατιωτάκια , εσύ δεν έχεις ,εγώ ξέρω περισσότερα παραμύθια , εσύ δεν ξέρεις, εγώ είμαι πολύ δυνατός , εσύ είσαι αδύναμος, εγώ είμαι καλό παιδί , εσύ είσαι άτακτος…
Aυτές οι κουβέντες αφορούν νήπια και όμως δεν βρίσκεται ομοιότητες με τους διαλόγους των πολιτικών μας;
Η διαφορά είναι πως τα παιδάκια μέσα σε λίγα λεπτά θα έχουν γίνει φίλοι και θα συσπειρωθούν στην «απειλή»να διακοπεί το παιχνίδι τους εαν δεν ακολουθήσουν τους κανόνες (σεβασμού, πειθαρχείας, ομαδικότητας….) ζητούν συγνώμη για το λάθος τους και γίνονται ομάδα.
Όσο για τους πολιτικούς, Συσπείρωση; Σεβασμός; Πειθαρχεία; Ομαδικότητα; ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΛΕΞΕΙΣ
Τι να πω είναι σαν να μην υπήρξαν παιδιά κατευθείαν μεγάλοι , (Benjamin Button όλοι τους)!
Καλή μέρα να έχουμε και καλό Σαββατοκύριακο.
