«Μια φορά κι έναν καιρό,οι κάτοικοι του Άρη συναντήθηκαν με τις κατοίκους της Αφροδίτης. Αγαπήθηκαν κι έζησαν ευτυχισμένοι μαζί για πολλά χρόνια κι αυτό γιατί είχαν αποδεχτεί -και σεβαστεί-τις διαφορές τους. Κάποτε όμως, ήρθαν στη Γη και έπαθαν αμνησία: ξέχασαν ότι είναι από διαφορετικούς πλανήτες -και επομένως διαφορετικοί».
Πόσο διαφορετικοί; Διάβασε και θα καταλάβεις! Για να λύσουν τα προβλήματά τους και να αισθανθούν καλύτερα οι κάτοικοι του Άρη χώνονται στην σπηλιά τους. Οι κάτοικοι της Αφροδίτης αντίθετα συναντιούνται και συζητάνε ανοιχτά για τα προβλήματά τους. Έχει πρόβλημα ένας άνδρας; Δεν θα επιβαρύνει κανέναν, παρά σιωπηλός, απόμακρος θα χωθεί στην σπηλιά του για να βρεί την λύση μόνος του και θα βγει από αυτή όταν νιώσει καλύτερα (ή βρει τη λύση). Οι γυναίκες πάλι, ό,τι τις προβληματίζει το συζητούν ανοιχτά, δεν διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια και νιώθουν ότι η προσωπική τους αξία εξαρτάται από την συμμετοχή τους σε σχέσεις αγάπης και εμπιστοσύνης.Όταν λοιπόν βλέπεις τον άνθρωπό σου κάπως, μην τρελαίνεσαι, μην πάει ο νούς σου στο κακό -ασ’ τον, είναι στην σπηλιά του και σκέφτεται -θα βγεί ,θέλει απλά τον χρόνο του. Εσύ πάλι πάρε τη φίλη σου και μίλα της, θα σε καταλάβει. Γλιτώνεις έτσι από άσκοπους καβγάδες και όλα καλά.
Έχουν περάσει αρκετά χρόνια (δέκα) από τότε που διάβασα το βιβλίο του John Gray, όμως αυτό που θυμάμαι είναι πως η ανάγνωσή του ήταν ευχάριστη και χρήσιμη! Μια συζήτηση που είχαμε στον πλανήτη μας εχθές, έφερε στην επικαιρότητα το βιβλίο και στις αναφορές του για τις σχέσεις ανδρών-γυναικών. Στο διαταύτα, γυναίκες και άντρες επικοινωνούν, σκέπτονται, αισθάνονται, αντιλαμβάνονται, αντιδρούν, χρειάζονται, εκτιμούν με διαφορετικό τρόπο!
Ναι μεν υπάρχει κατανόηση αλλά μην το παρακάνετε με την σπηλιά!!!
Καλημέρες και φιλιά.
