Δεν ξέρω τι δουλειά να κάνω. O μπαμπάς μου είναι γιατρός και η μητέρα μου δικηγόρος, θυμάμαι από μικρός τις συζητήσεις στις οικογενειακές συναθροίσεις, γονείς θείοι και λοιποί συγγενείς είχαν αποφασίσει ότι εγώ θα γίνω γιατρός για να πάρω το Ιατρείο του μπαμπά και η αδελφή μου δικηγόρος για να πάρει την πελατεία της μαμάς.
Όλοι μου λένε ότι ο γιατρός βγάζει πολλά χρήματα, από το Ιατρείο, το Νοσοκομείο, τα φακελάκια, τις φαρμακευτικές κτλ. Εγώ να σας πω την αλήθεια δεν θέλω και πολύ αλλά είμαι πολύ καλός μαθητής και νομίζω ότι είναι ένα καλό επάγγελμα. Φυσικά δεν έχω την τρέλα του Μαρίνου του συμμαθητή μου στο φροντιστήριο που όλη μέρα διαβάζει περιοδικά και άρθρα για την παιδιατρική…
Πέρυσι το καλοκαίρι γνώρισα έναν παιδικό φίλο του μπαμπά μου και την σύζυγο του που ήρθαν για διακοπές από την Γερμανία.Ο κ. Άγγελος είναι καρδιολόγος σαν τον μπαμπά στη Γερμανία και η γυναίκα του η Άννα (γερμανίδα) Διευθύντρια παραγωγής σε ένα εργοστάσιο με παιδικά παιχνίδια.
Μου την φόρτωσαν να της δείξω την πόλη και να βγουν οι δύο τους στα τσιπουράδικα ανενόχλητοι. Καθώς κουβεντιάζαμε μου είπε ότι της έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση η πολυτέλεια στο σπίτι μας. Της απάντησα με απόλυτη φυσικότητα ότι ο μπαμπάς μου είναι γιατρός. Έδειχνε να μην καταλαβαίνει καθώς και ο άντρας της είναι γιατρός αλλά δεν έχει αυτή την οικονομική άνεση.
Μου προκάλεσε το ενδιαφέρον και συζητήσαμε λίγο την κατάσταση της αγοράς εργασίας στη Γερμανία.
Σε μια βιομηχανική χώρα με πολλές εταιρίες και εργοστάσια, οι νέοι που έχουν φιλοδοξίες, κατευθύνονται προς τις σχολές διοίκησης και παραγωγής. Γιατί; Γιατί ολοκληρώνουν τις σπουδές τους σύντομα γύρω στα 22 με ένα καλό μεταπτυχιακό ταυτόχρονα με την δουλειά στα 24-25 είναι έτοιμοι να μπουν στα σοβαρά στο επαγγελματικό στίβο. Αναλαμβάνουν μικρές θέσεις στην αρχή και ανάλογα με το ταλέντο και την ενασχόληση αλλάζουν τις εταιρίες όπως τις ομάδες οι ποδοσφαιριστές, κάθε εταιρία και καλύτερη θέση, γύρω στα 30 είναι διευθυντές (μικροί) και οι οικονομικές απολαβές τους εξαιρετικές. Σαράντα ετών είναι σπουδαία και ακριβοπληρωμένα στελέχη με εξαιρετικά βιογραφικά και τεχνογνωσία. Στην Ελλάδα οι Γιατροί τότε αρχίζουν να διαφθείρονται για να εισπράξουν αυτά που θεωρούν αντάξια της προσπάθειάς τους. Στις βιομηχανικές χώρες επαγγέλματα όπως σχεδιαστής βιομηχανικών προϊόντων, σχεδιαστές δικτύων, προγραμματιστές, οικονομολόγοι και χημικοί μηχανικοί είναι κορυφαίες δουλειές με τρομερή αξία. Αντίθετα οι γιατροί δεν απολαμβάνουν το κύρος που απολαμβάνουν εδώ, όχι φυσικά ότι δε είναι μεγάλης αξίας επάγγελμα αλλά επειδή έχουν μεγάλες απαιτήσεις σε χρόνο και διάβασμα απευθύνονται μόνο σε ανθρώπους με μεράκι για αυτό το λειτούργημα σαν τον Μαρίνο, δηλαδή σε αυτούς που πρέπει. Η Ελλάδα είναι η χώρα με τους περισσότερους γιατρούς ανά κάτοικο. Πολλοί Έλληνες είναι αποφασισμένοι να χαλάσουν περιουσίες για να γίνουν τα παιδιά τους γιατροί σε φροντιστήρια και αμφιβόλου ποιότητας σχολές στο εξωτερικό αν τα καμάρια τους δεν περάσουν τις εισαγωγικές εξετάσεις, αλήθεια αν με ένα μαγικό κουμπί μπορούσαμε να αφαιρέσουμε το μαύρο χρήμα από το Ιατρικό επάγγελμα, πόσους γιατρούς θα είχαμε την επόμενη δεκαετία; Μήπως η χώρα πρέπει άμεσα να αλλάξει στρατηγική για την οικονομία, έτσι ώστε να κατευθύνει τους πολίτες στα σωστά επαγγέλματα; Μήπως οι άνθρωποι που επιλέγουν ένα επάγγελμα από μεράκι και όχι για να πλουτίσουν είναι οι Γιατροί που χρειαζόμαστε; Η Άννα βοήθησε το μικρό να γίνει προγραμματιστής και σήμερα να φτιάχνει τα δικά του video games. Τα υπόλοιπα παιδιά ποιος θα τα βοηθήσει;
Αγαπάει την Αθήνα και τον Αθλητισμό, στα 24 του έγινε ο νεότερος Πρόεδρος Αθλητικού Σωματείου και για τη δράση του στον Πρωτέα απέσπασε το βραβείο «Νησίδες Ποιότητας 2011» το «Ξαναφτιάχνοντας μια γειτονιά» είναι το πρώτο του βιβλίου.