Ταξίδι στα Κύθηρα

Γιατί μου πήρε τόσο καιρό να γράψω για το ταξίδι μου στα Κύθηρα, παρόλο που τα επισκέφτηκα το Πάσχα που μας πέρασε; Γιατί η απαιτητική καθημερινότητα με βρήκε τόσο σύντομα που αισθανόμουν πως αν κοιτούσα τις φωτογραφίες που τράβηξα θα με έπιανε μια μελαγχολία που θα με έκανε να τραγουδώ με άπειρη δόση ρεαλισμού “Τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε…”

Πόσο λάθος έκανα! Αρκούσε μια ματιά στις φωτογραφίες για να θυμηθώ τα ζωντανά χρώματα, τις ηλιόλουστες μέρες, τη ζεστασιά των ανθρώπων, τη χαρά και την ηρεμία που βίωσα κατά τη διαμονή μου στα Κύθηρα για να αποκτήσω ξανά αισιόδοξη διάθεση και να πω στην εαυτό μου “Κάνε υπομονή, το καλοκαίρι είναι εδώ, και σύντομα θα ξαναβρεθείς εκεί!”. 

Ήρθε λοιπόν η στιγμή να μεταφέρω την εμπειρία μου από το ανοιξιάτικο ταξίδι στα Κύθηρα:

Όλα ξεκίνησαν πολύ απρόσμενα, όταν μου τηλεφώνησε η Άννα Αναστασίου, παραγωγός του Join Radio για να με ενημερώσει πως ήμουν ένας από τους τυχερούς που είχαν κερδίσει το ταξίδι στα Κύθηρα για το Πάσχα, για το οποίο είχα στείλει μήνυμα. Φανατική ακροάτρια του Join Radio (πολλά από τα άρθρα που έχετε διαβάσει εδώ έχουν γραφτεί με soundtrack τις μουσικές επιλογές των παραγωγών του), απλώς, δεν πίστευα στην τύχη μου! 

Κανονίζοντας το ταξίδι μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, έκανα το πρώτο κλασικό λάθος του αυθόρμητου ταξιδιώτη. Το λάθος “Δεν ήξερες, δεν ρώταγες…” Βλέπετε, επέλεξα να πάω στα Κύθηρα με το ΚΤΕΛ Λακωνίας και στη συνέχεια να πάρω το πλοίο από τη Νεάπολη για τα Κύθηρα. Η ανταπόκριση με το πλοίο με βόλευε, οπότε δεν προβληματίστηκα. Η αλήθεια όμως είναι πως το ταξίδι με το ΚΤΕΛ είναι πολύ κουραστικό καθώς από τη Σπάρτη και μετά το λεωφορείο πραγματοποιεί πολλές στάσεις εντός του Νομού Λακωνίας. Αυτό είναι χρήσιμο να το λάβετε υπόψη σας, αν επιλέξετε αυτόν τον τρόπο για να προσεγγίσετε τα Κύθηρα (οι άλλοι τρεις είναι είναι με δικό σας αυτοκίνητο-ανταπόκριση με πλοίο από Νεάπολη/με αεροπλάνο/με το πλοίο “Βιτσέντζος Κορνάρος” από Πειραιά, αλλά ίσως να μην είναι και τόσο αξιόπιστο στα δρομολόγια του).

Φτάνοντας στο Διακοφτί, το λιμάνι των Κυθήρων, με περίμενε η δεύτερη έκπληξη: δεν υπάρχει τοπική συγκοινωνία στο νησί! Μόνο που εμένα ο προορισμός μου ήταν το Καψάλι, 32 χιλιόμετρα μακριά. Κι εκεί βίωσα την πρώτη εμπειρία της φιλοξενίας των κατοίκων του νησιού. Μιλώντας με μια φίλη που επισκέπτεται κάθε χρόνο τα Κύθηρα, μου έδωσε το τηλέφωνο ενός ντόπιου φίλου της, ο οποίος δίχως να με γνωρίζει, προθυμοποιήθηκε να έρθει να με πάρει από το λιμάνι, να με πάει στο Καψάλι, και να με ξεναγήσει στο νησί έτσι ώστε να μάθω αμέσως τα κατατόπια.

Γενικά, το νησί έχει μια περίεργη οργάνωση καθώς καταστήματα και υπηρεσίες που θα περίμενε κάποιος να βρει στη Χώρα, όπως φαρμακείο και φούρνος, βρίσκονται στον Ποταμό ή τους Καρβουνάδες. Ωστόσο, οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού είναι παραπάνω από πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν τους επισκέπτες: εγώ για παράδειγμα ρώτησα μια ιδιοκτήτρια καταστήματος στη Χώρα που ήταν το φαρμακείο κι εκείνη μόλις με ενημέρωσε πως δεν υπήρχε, πήρε τηλέφωνο αμέσως τον φαρμακοποιό στους Καρβουνάδες για να του ζητήσει να κρατήσει το φαρμακείο του ανοιχτό μέχρι να πάω καθώς πλησίαζε η ώρα του κλεισίματος του. Γι’αυτό το λόγο θα σας συμβούλευα να ξεχάσετε το Google όταν φτάσετε στα Κύθηρα, ο παραδοσιακός τρόπος του “ρωτώντας, φτάνεις στην πόλη” δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερη εφαρμογή.

Έχοντας πλέον τακτοποιηθεί στο νησί, επισκέπτομαι το Χρυσόψαρο για να τσιμπήσω κάτι και για να τα πω λίγο με τον Δημήτρη Μπαλτζή, τον άνθρωπο που ανέλαβε να οργανώσει τη διαμονή των νικητών του διαγωνισμού στο νησί. Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να αναφέρω πως είχα κάνει αυτό το ταξίδι με πολύ περίεργη ψυχολογία λόγω κάποιων εξελίξεων στη ζωή μου και μόλις κάθισα στο τραπέζι, βρήκα αυτό:

“Αρκεί, η πιο μικρή αφορμή για να βάλει στη σωστή κατεύθυνση”, σκέφτηκα, κι έτσι ήμουν αποφασισμένη να απολαύσω αυτό το σύντομο ταξίδι μου, με όλες τις αισθήσεις μου.

Έτσι, απόλαυσα όλες τις γεύσεις που βρήκα στο Χρυσόψαρο (ακόμα παραμιλώ με τα noodles με κοτόπουλο και σάλτσα πορτοκάλι), τη Βανίλια, τη Χύτρα (εκεί βρήκα φοβερή μαγειρίτσα μετά την Ανάσταση) και το Lemon, στο Καψάλι.

To Καψάλι από ψηλά

Άκουσα υπέροχες μουσικές στο Il Mercato αλλά και τις ιστορίες όλων των χαμογελαστών και πολύ ζεστών ανθρώπων που γνώρισα στα Κύθηρα.

Άγγιξα, μύρισα και κυρίως είδα λίγες από τις ομορφιές του νησιού -καθώς κινήθηκα μόνο στο Καψάλι και τη Χώρα- …

…και το κυριότερο, βρήκα ξανά το χαμόγελο μου!

Κι επειδή τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο, το Sempre Viva (ζωντανός για πάντα), το χαρακτηριστικό κίτρινο λουλούδι που φύεται στα Κύθηρα και διατηρεί το χρώμα του για πολλά χρόνια χωρίς νερό, αποτέλεσε για εμένα το τεκμήριο μιας φιλοσοφίας που είχα πολλή ανάγκη, όταν επέστρεψα στην πεζή καθημερινότητα. Αξίζει να σημειωθεί δε, πως το Sempre Viva αποτελεί για πολλούς και σύμβολο της αιώνιας αγάπης 😉

Το ταξίδι στα Κύθηρα τελείωσε με μια υπόσχεση να επιστρέψω γιατί ήταν πολλά αυτά που δεν είχα δει ακόμη…

Για μία διαδικτυακή εμπειρία των Κυθήρων, επισκεφθείτε το ilovekythera.com

Τάνια Γκίνη

Με σπουδές στην Επικοινωνία, guest εμφάνιση στο χώρο της Διαφήμισης, τελικά, με κέρδισε ο χώρος του Βιβλίου. Σε μία «έκλαμψη φρονήσεως», αποφάσισα να ασχοληθώ με τα δύο παιδικά μου όνειρα, τη μόδα και το γράψιμο, ε, και εδώ κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα!