Η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, που γιορτάζεται σήμερα, αποτελεί μια σημαντική ευκαιρία για να τιμήσουμε την τέχνη που μας προσφέρει βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και κοινωνίας. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, το θέατρο λειτουργεί ως καθρέφτης της πραγματικότητας, προσφέροντας ψυχαγωγία, προβληματισμό και εκπαίδευση. Η καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου έγινε το 1961 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (ΔΙΘ), με στόχο την ανάδειξη της σημασίας του θεάτρου και την προώθηση της ειρήνης και της κατανόησης μεταξύ των λαών. Όχι μόνο για να τιμήσουμε τη σημερινή μέρα αλλά και για να αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο το θέατρο… οι 3 παρακάτω παραστάσεις αξίζουν να τις δείτε ώστε να νιώσετε την αγάπη σας για το θέατρο να δυναμώνει! Τόσο οι κωμωδίες όσο και οι τραγωδίες… όταν είναι καλοδουλεμένες με φανταστικούς ηθοποιούς που δίνουν πραγματικά την ψυχή του στη σκηνή, δε γίνεται να μην τις απολαύσουμε!
Βότκα μολότοφ
Θέατρον του Κέντρου Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος
Πειραιώς 254, Ταύρος
Η διασκευή του Νηλ Σάιμον πάνω σε διηγήματα του Άντον Τσέχωφ εμπνέει την εκρηκτική κωμωδία της Ελένης Ράντου, στην οποία σκιαγραφούνται χαρακτήρες τόσο από τα αστικά κέντρα, όσο και από την επαρχία της προεπαναστατικής Ρωσίας. Με γλαφυρό και μεγεθυμένο τρόπο, αλλά πάντα με συμπάθεια, βλέπουμε τις συνήθειες, τις εμμονές, τους φόβους τους, την προσήλωσή τους στα μικροσυμφέροντά τους, την αφέλειά, αλλά και την πονηριά τους. Επί σκηνής, παρελαύνουν χαρακτηριστικοί τύποι της εποχής του Τσέχοφ: από δασκάλες και νταντάδες, μέχρι παπάδες και οδοντίατροι. Όλοι οι ήρωες παραδίδονται, πανανθρώπινοι και παντοτινοί, στην κρίση όλων μας για το «χθες», το «σήμερα» και το «αύριο».
Ερμηνεύουν: Τ. Χαλκιάς, Γ. Γαλίτης, Μ. Μαγγίρα, Λ. Σγουράκη, Π. Σταθακόπουλος, Δ. Στογιάννη, Χρ. Τριπόδης. Σκην.- κοστ.: Αρ. Μουστάκα. Μουσ.: Γ. Μαθές.
Το δάσος
Φρυνίχου 10, Πλάκα
Πολύ περισσότερο από ένα δράμα για τις ανθρώπινες σχέσεις, το έργο αποτελεί ένα στοχαστικό εγχείρημα πάνω στη μοναξιά και το αδιέξοδο της επικοινωνίας, που αναδεικνύει την προσπάθεια κατανόησης του Άλλου.
Ερμηνεύουν: Δ. Χατούπη, Δ. Γκοτσόπουλος. Μουσικός επί σκηνής: Β. Παππά. Μετάφρ.: Έλ. Ανδριανού.
Ο δολοφόνος είναι… ανάμεσά μας…
Ευμολπιδών 13, Γκάζι
Ένας σκηνοθέτης, δύο ηθοποιοί κι ένας ντετέκτιβ ψάχνουν να βρουν τον ένοχο σε μια παράσταση που καλεί το κοινό να βρεθεί επάνω στη σκηνή και να αποδείξει την αθωότητά του.
Ερμηνεύουν: Π. Κοντογιαννίδης, Ευάγ. Σαμιώτης, Κ. Σιλεβρή, Γ. Αργυρόπουλος. Σκην.-κοστ.: Όλ. Σέρα. Φωτ.: Χρ. Φυλακτοπούλου.
Γεια σου φίλη! Είμαι η Μάρθα Κατσαρού με τάση να εκφράζομαι μέσα από τη μαγεία της γραφής. Το ακαδημαϊκό μου ταξίδι με πήγε από τον κόσμο της Διοίκησης Επιχειρήσεων στη Σχολή Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ, όπου απέκτησα το μεταπτυχιακό μου στη Δημοσιογραφία. Από τα πρώτα μου χρόνια, ανακάλυψα ότι η αληθινή μου φωνή αντηχεί πιο εύγλωττα στον γραπτό λόγο παρά στον προφορικό. Γι’ αυτό και από τους αριθμούς βρέθηκα να «μπλέκομαι» με τα γράμματα, για να επικεντρωθώ στο πάθος μου για το lifestyle. Μόδα, ομορφιά, διακόσμηση ήταν τα θέματα που πάντα με γοήτευαν ως αναγνώστρια. Πλέον, οπλισμένη με όρεξη, ταξιδεύω με τις δικές μου ιδέες και σκέψεις που μοιράζομαι μαζί σου. Θα γίνεις συνταξιδιώτης μου;
Leave a Reply