Ο Γιώργος Καραμίχος, ένας από τους πιο αγαπητούς και καταξιωμένους Έλληνες ηθοποιούς, άνοιξε την καρδιά του σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Breakfast@Star». Με αφορμή τη συμμετοχή του στην ταινία «Υπάρχω», η οποία είναι αφιερωμένη στη ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη, μίλησε για τη συνεργασία του με τον Χρήστο Μάστορα, τις εμπειρίες του από κακοποιητικές συμπεριφορές στον χώρο της υποκριτικής, αλλά και την οπτική του για το ποιοι μπορούν να συμμετέχουν σε ταινίες, ακόμη κι αν δεν έχουν σπουδάσει υποκριτική.

Ο ίδιος δήλωσε χαρακτηριστικά για τον Χρήστο Μάστορα: «Ο Χρήστος είναι ένας εξαίρετος συνεργάτης. Δεν έχω τέτοια στεγανά ότι κάποιος πρέπει να είναι ηθοποιός για να παίξει. Ξέρω και γνωστούς ηθοποιούς που δεν παίζουν πάρα πολύ καλά και ξέρω ανθρώπους που δεν έχουν ξαναπαίξει και είναι αριστούργημα».

Αναφερόμενος στις προκλήσεις του να ενσαρκώνει υπαρκτά πρόσωπα, σχολίασε: «Έχει τυχεί να έχω παίξει ανθρώπους που έχουν υπάρξει. Πάντα έχει ένα ιδιαίτερο βάρος, γιατί πολλοί άνθρωποι θα μπουν στη σύγκριση. Εγώ προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου, δηλαδή θα πάρω το ιστορικό και θα ξεχάσω την εικόνα που έχω δει από αυτούς τους ανθρώπους, γιατί δεν θέλω να μπω στη μίμηση».

Μιλώντας για τη συμμετοχή του στην ταινία «Υπάρχω» και τη διαδικασία προετοιμασίας του, ανέφερε: «Επειδή τυχαίνει να γνωρίζω τον γιο του Μάκη Μάτσα, το πρώτο πράγμα που ένιωσα όταν μου έδωσαν τον ρόλο του πατέρα του ήταν ένα “μάγκωμα”. Δεν ήξερα πώς θα κάνω τη δουλειά μου, το αν θα μπορέσω να πλησιάσω τον ρόλο και να τον προσεγγίσω, γιατί άλλο η ζωή και άλλο η τέχνη. Ο Χρήστος Μάστορας έχει πετύχει κάτι πολύ σπάνιο, έχει ερμηνεύσει αυτά τα ιστορικά τραγούδια με έναν μοναδικό ρόλο. Δηλαδή πιστεύω ότι κάποια από αυτά τα τραγούδια μετά τον Χρήστο δεν θα μπορείς να τα ακούσεις από κανέναν άλλο».

Όσο για τις κριτικές, είχε μια ιδιαίτερα φιλοσοφική προσέγγιση: «Τι να πω για τις κριτικές; Υπάρχουν. Κάποιες από αυτές έχουν ουσία, κάποιες όχι. Αν σκεφτόμασταν με βάση τις κριτικές, δεν θα είχαμε το δικαίωμα στην αποτυχία. Εγώ δεν μπαίνω στο τριπάκι της σύγκρισης».

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, αποκάλυψε την ανάγκη του να περιορίσει τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, τονίζοντας: «Είμαι πια 50 χρονών και δεν θέλω να κάνω 3-4 πράγματα μαζί. Ένα και καλό. Να μοιράζεται η πίτα, να δουλέψουν κι άλλοι άνθρωποι. Δεν είναι σωστό 10 άνθρωποι να κάνουν 20 δουλειές».

Τέλος, ο Γιώργος Καραμίχος μίλησε ανοιχτά για τις κακοποιητικές συμπεριφορές που έχει βιώσει στον επαγγελματικό χώρο, καθώς και τη διαδικασία ανάρρωσης από αυτές. «Δεν έφτασα να μισήσω τη δουλειά. Να πάρω απόσταση ναι. Και από την τηλεόραση και από το θέατρο. Είχα πολλά χρόνια για να παίξω αλλά και να σκηνοθετήσω, μετά από τραυματική εμπειρία. Ήθελα πολλά μπάνια μετά στα θεραπευτικά νερά της Βουλιαγμένης για να το ξεπεράσω. Είτε σκηνοθέτης, είτε ηθοποιός οι περισσότεροι συνάδελφοι έχουν δεχθεί κακοποιητική συμπεριφορά. Η εξουσία είναι πολύ περίεργο… τέρας».

Με αυτές τις αποκαλύψεις, ο Γιώργος Καραμίχος μας έδωσε τροφή για σκέψη και μας υπενθύμισε ότι πίσω από τη λάμψη της τέχνης υπάρχουν και σκιές, τις οποίες χρειάζεται θάρρος για να αντιμετωπίσει κανείς.