Οι τυφλοί παντού αλλά και στην χώρα μας αντιμετωπίζουν διακρώς πολλές προκλήσεις όταν κυκλοφορούν στον δρόμο. Τα τυφλά άτομα είναι όπως οποιοσδήποτε άλλος, αλλά δεν μπορούν να δουν. Είναι όμως αυτή η υπόθεση τόσο απλή στην πραγματική ζωή όσο στο μυαλό μας; Όπως είπε ένας από τους ιδρυτές της Envision στην ομιλία του στο TEDxGouda, έχουμε χτίσει έναν κόσμο γύρω μας που εξυπηρετεί την πλειοψηφία. Αυτό σημαίνει ότι κάθε άτομο διαφορετικό από το μέσο όρο, όπως τα άτομα με προβλήματα όρασης, αντιμετωπίζει δυσκολίες που άλλοι, του μέσου όρο, δεν αντιμετωπίζουν. Αυτό το άρθρο στοχεύει να ρίξει φως στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα άτομα με προβλήματα όρασης απλώς ζώντας τη ζωή τους.

Δέντρα με κλαδιά-εμπόδια

Είναι υπέροχο να ζούμε βλέποντας πράσινο στην πόλη μας. Η ιδέα του σκέτου τσιμέντου δεν είναι για κανέναν μας καλή. Υπάρχει όμως ένα τεράστιο ΑΛΛΑ που θα έπρεπε να λαμβάνεται υπόψη αν θέλουμε να έχουμε μια πόλη, φιλική στα άτομα με προβλήματα όρασης. Πολλά πεζοδρόμια έχουν ανά 50-100 μέτρα κι ένα δεντράκι (συνήθως νερατζιά), όπου όμως το λευκό μπαστούνι ενός τυφλού μπορεί να εντοπίσει τον κορμό του στη βάση και να καταλάβει ότι θα το αποφύγει από αριστερά ή δεξιά. Τί γίνεται όμως όταν το προσπερνάει και το πρόσωπό του χτυπάει επάνω στα κλαδιά του δέντρου; Γεμίζει γρατζουνιές στην καλύτερη των περιπτώσεων. Δεν χρειάζεται να φτάσουμε στα άκρα και να ξεριζώσουμε την «πρασινάδα μας» από τα πεζοδρόμια. Μπορούμε όμως να τα διατηρούμε σε υψηλό ύψος, χωρίς τα κλαδιά να φτάνουν ακόμα και κάτω και από τον μέσο όρο του μέσου ύψους των ανθρώπων.

Πινακίδες

Το ίδιο ακριβώς με τα δέντρα συμβαίνει και με πινακίδες που είναι αρκετά χαμηλές. Περιττό να εξηγήσω, τι ζημιά μπορεί να πάθει ο τυφλός χτυπώντας επάνω της.

Λάθος πεζοδρόμηση με τις πλάκες για τα άτομα με προβλήματα όρασης

Δεν είναι λίγες οι φορές που περπατάω στο πεζοδρόμιο και παρατηρώ τις πλάκες που έχουν τοποθετηθεί να καταλήγουν σε κάδους σκουπιδιών με αποτέλεσμα ο τυφλός να πρέπει να κατέβει στον δρόμο και να χάσει εντελώς τον προσανατολισμό του αλλά και να κινδυνεύσει μέχρι να μπορέσει να ανέβει στο πεζοδρόμιο. Η μισή δουλειά ήταν να τοποθετηθούν οι πλάκες αλλά η άλλη μίση, που δεν έγινε σωστά, ακυρώνει όλη την προσπάθεια.

«Ποιος είναι ο λογαριασμός μου;»

Αναρωτηθήκατε ποτέ όταν ένας τυφλός φτάσει σπίτι του, πώς θα μπορέσει να ξεχωρίσει τον δικό του λογαριασμό ρεύματος από τους υπολοίπους; Είναι μια καθημερινή πρόκληση, καθώς το όνομά του δεν μπορεί να το ψηλαφήσει στον φάκελο αφού δεν είναι στη γραφή Braille. Προφανώς και δεν χρειάζεται όλοι οι φάκελοι των υπηρεσιών να αναγράφουν τα ονόματά μας στη γραφή Braille αλλά γιατί όχι στα τυφλά άτομα;

Πιάνουν περιττώματα σκύλων

Ως γνωστών τα τυφλά άτομα χρησιμοποιούν το λευκό μπαστούνι για να εντοπίζουν εμπόδια και να μπορούν να κυκλοφορήσουν. Όταν δεν μαζεύουμε τα περιττώματα των σκύλων μας και τα αφήνουμε στο πεζοδρόμιο, το λευκό μπαστούνι μπορεί να τα εντοπίσει, φυσικά να μην το αντιληφθεί ο τυφλός, και όταν φτάσει στον προορισμό του και θελήσει να τυλίξει το μπαστούνι του θα τα πιάσει. Μπορούμε όλοι να φανταστούμε ότι δεν είναι εύκολο, ειδικά αν βρίσκεται εκτός σπιτιού, να καθαριστεί.

Τα μενού που δεν είναι στην γραφή braille

Παρόλο που είχε γίνει μια προσπάθεια από τον Φάρο Τυφλών Ελλάδος και το ΚΕΑΤ, οι οποίοι τύπωναν τα μενού κάποιων εστιατορίων ή καφέ και στην γραφή Braille, δυστυχώς δεν υπάρχει μαζικότητα στην προσπάθεια αυτή.

Η πρόσβαση σε όλα αυτά, σημαίνει αυτονομία. Σημαίνει ότι δεν απομονώνονται και ότι είμαστε σε θέση να μιλάμε για μια πόλη φιλική σε όλους, μηδενός εξαιρουμένου.

Διάβασε επίσης:

Τυφλοί αναβιώνουν πολύτιμες στιγμές μέσα από 3D εκτυπώσεις φωτογραφιών τους