Τα αποτελέσματα ήταν τα ίδια για αγόρια και κορίτσια, ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης, ιατρικού ιστορικού ή του βάρους των γονιών τους. Μάλιστα δεν υπήρξαν διαφορές ανάμεσα στις οικογένειες από την Αυστραλία και την Ιρλανδία, αποδεικνύοντας πως ούτε η κουλτούρα παίζει ρόλο στο συγκεκριμένο θέμα. Το συμπέρασμα είναι -αν και δεν μπορεί να είναι κανείς 100% σίγουρος πως η αντίληψη που είχαν οι γονείς για τα παιδιά τους προκάλεσε την αύξηση του βάρους των παιδιών τους- το να χαρακτηρίζεις τα παιδιά σου ως υπέρβαρα και να κάνεις παρατηρήσεις για την εικόνα τους μπορεί να έχει ακούσια αρνητικές επιπτώσεις.
Δεν χρειάζεται να γίνονται συζητήσεις μπροστά τους για το βάρος, ούτε να τα πιέζει κανείς να αδυνατίσουν κάτι που πολλές φορές οδηγεί στις επικίνδυνες αυξομειώσεις του βάρους από τις διάφορες δίαιτες που δοκιμάζουν, ενώ το χειρότερο όλων είναι να τους απαγορεύσει κανείς να τρώει συγκεκριμένα φαγητά γιατί είναι πολύ εύκολο η κατάσταση να πάει στην αντίθετη κατεύθυνση. Αυτό που χρειάζεται είναι συζητήση για να κάνουν υγιεινές επιλογές και να χτίσουν την αυτοπεποίθησή τους. Είναι να τους δίνει ο γονιός το κίνητρο και την ώθηση για να υιοθετήσουν γενικότερα έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, κάτι που θα τους βάλει στο σωστό δρόμο από νεαρή ηλικία και μεγαλώνοντας θα διατηρήσουν τις σωστές συνήθειες όσο αφορά την διατροφή και την άσκηση. Κοινώς επικεντρωθείτε στα θετικά και αφήστε τις αρνητικές περιγραφές στην άκρη.
