Στις 11 Νοεμβρίου στο Δημαρχείο Αμαρουσίου, η Λένα Ζήκου παρουσιάζει την πρώτη της ατομική έκθεση ζωγραφικής. Εκεί οι παρευρισκόμενοι θα μπορούν να παρατηρήσουν έργα της με συμβολικό χαρακτήρα, όπως τα διαλείμματα ανάτασης ψυχής και καλλιτεχνικής δημιουργίας, ανάμεσα στα πολλά χρόνια δουλειάς της στον τραπεζικό χώρο.
Εμείς μιλήσαμε μαζί της για να την γνωρίσουμε καλύτερα, προκείμενου να μάθουμε όσα βιώνει κάθε φορά με την ζωγραφική και πως νιώθει για την έκθεση που θα παρουσιάσει.
1. Στις 11 Νοεμβρίου παρουσιάζετε στο Δημαρχείο Αμαρουσίου την πρώτη ατομική σας έκθεση. Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε για τους πίνακες σας;
Δεν με ενέπνευσε κάτι ιδιαίτερα, εξ’ άλλου κάθε πίνακας έχει μοναδικό θέμα και δεν υπάρχει κάποια συνέχεια με άλλον πίνακα. Αυτό συνέβη λόγω των μεγάλων διαστημάτων μεταξύ της δημιουργίας των έργων. Η ζωγραφική για μένα πάντα ήταν ανάγκη παρόλο που η ζωή μου απαιτούσε, για την επιβίωση, να δώσω όλη μου την ενέργεια, για 45 χρόνια, στον τραπεζικό τομέα. Είχα πάντα κατά νου να εκθέσω τα έργα μου και έφτασε η ώρα να ολοκληρώσω την επιθυμία μου. Αποφάσισα να ακολουθήσω μια νέα πορεία στα εικαστικά γιατί θεωρώ ότι ταιριάζει πολύ με την ιδιοσυγκρασία μου, μιας και μου δίνει τη δυνατότητα να εκφράζομαι περισσότερο ενώ ταυτόχρονα μου επιτρέπει να εκτίθεμαι διακριτικά.
2. Τι νιώθετε κάθε φορά που ζωγραφίζετε;
Ονειρεύομαι το θέμα μου και κατόπιν ζωγραφίζω το όνειρό μου, δηλαδή αναπαριστώ με χρώματα ή με διάφορες μεικτές τεχνικές, τη φαντασίωση μου.
Όταν ζωγραφίζω, νιώθω βαθύτερα και περισσότερα πράγματα, είναι ο πολύ προσωπικός μου διαλογισμός και αυτό συμβαίνει όταν μπαίνω στο δωμάτιο της ζωγραφικής, όταν πιάνω το πινέλο ή και ακόμα πιο απλά όταν η ώρα έχει περάσει και τακτοποιώ ή καθαρίζω τα χρώματα και τα πινέλα.
Με αυτό που ζωγραφίζω, προσπαθώ να κάνω τον θεατή να αισθανθεί τη συγκίνηση, να χαρεί παρατηρώντας και να μην ρωτήσει τη γνωστή και τετριμμένη ερώτηση « τι δείχνει ο πίνακας». Εξ’ άλλου η ομορφιά της ζωγραφικής είναι προσωπική υπόθεση του καθενός.
3. Ξεχωρίζετε κάποιον πίνακα ζωγραφικής σας από τους υπόλοιπους;
Ναι, είναι η «Νεκρή φύση με δείγμα ζωής». Τον βλέπω και τον ξαναβλέπω και απλά αισθάνομαι ωραία…. Το μαγικό κίτρινο cadmium δίνει ένα ανέλπιστο φως. Το μπλε πουλί που ανέμελα έχει καθίσει στο πράσινο τραπέζι, δίνει το κάτι τι με το υπέροχο μπλε-πράσινο χρώμα του….. εξ άλλου, είναι και ο αγαπημένος πίνακας της μητέρας μου (92 ετών).
4. Είχατε κάποιο πρότυπο που σας ώθησε να ασχοληθείτε με την ζωγραφική;
Αν σκεφτώ από πότε ζωγραφίζω, νομίζω ότι δεν είχα κάποιο ιδιαίτερο πρότυπο στο Δημοτικό !! Απλά υπάρχει ταλέντο, ίσως κληρονομικό, αφού συγγενείς μου πρώτου βαθμού ήταν ζωγράφοι, μουσικοί, ποιητές, όλοι αυτοδίδακτοι, όπως και εγώ.
5. Με τις σημερινές συνθήκες, είναι εύκολο κάποιος να ασχοληθεί επαγγελματικά με την ζωγραφική;
Στην ιστορία της τέχνης, ποτέ δεν ήταν εύκολη η επαγγελματική επιτυχία του δημιουργού.
Αναφερόμενη λοιπόν στην ερώτησή σας, μπορώ να πω ότι για να ασχοληθεί κάποιος επαγγελματικά με τη ζωγραφική στη σημερινή κατάσταση που όλοι περνάμε, πρέπει οπωσδήποτε να βοηθηθεί από τα κατάλληλα κέντρα και να προωθηθεί η δουλειά του αν διαφαίνεται, από τους ειδικούς της τέχνης, ότι υπάρχει πραγματικό ταλέντο και ιδιαιτερότητα στα έργα του.
Απ’ ότι όμως έχω καταλάβει, η αγνότητα του χώρου της Τέχνης υπάρχει τη στιγμή της δημιουργίας, το πριν και μετά είναι αρκετά δύσκολα για κάποιον που βλέπει επαγγελματικά τη ζωγραφική.
Στο ακόλουθο βίντεο, μπορείτε να πάρετε μία γεύση από τα έργα της Λένα Ζήκου:
